Ik

Waande ze zich verloren ?
Ze stootte tegen ware ik welke zowaar ineens verscheen.

Zij die niet van hokjesdenken houdt ?
Met een luide schreeuw overstemde zij alles en iedereen met een blik die geen vragen duldde.

Haar zelve naar de ‘vergeten’ groep verbandt?
Nooit liet zij zich ooit nog lijdzaam ondersneeuwen, laat staan laffe labels opplakken, die bleken simpelweg ongepast op het hier en nu.

En haar wortels door elkaar gehaald?
Alleen in eigenheid zou al het later zoveel harder groeien.

Haar hart zoet zoals het was bedoeld …
zoals het vandaag eindelijk voelt …

Opgegeven

bleek keek zij via afgevreten nagelranden
langs de donkerbruine modderwanden
van haar zelf gegraven graf

heerlijk lag ze op vele opgegeven dromen
ijdele hopen manshoog om haar heen

het sterven mocht haar nu wel overkomen
voelde welhaast een welverdiende straf

dit leven bleek onverkort zoveel te lang
was enkel lijdzaam wachten op het slot

Over

Met het vertikken van de dag
komt dat getwijfel dichterbij
over hoe het verder moet
met ons allebei

Met het vervallen van de tijd
is er zo weer een uur voorbij
waarin wij blijven hangen
tussen het jou en mij

error: De inhoud is beschermd !!