onder vijftig tinten grijs
breekt de dag langzaam door
geeft zij mij waarom ik vraag
kom ik dichterbij dan ooit
Maand: november 2021
Zucht
luister naar het stoppen van mijn adem
voel het bloed haar stromen staken
ik koester de voorbijgevlogen dagen
zie hoe ze ons zijn hier samen maakten
Ik
Waande ze zich verloren ?
Ze stootte tegen ware ik welke zowaar ineens verscheen.
Zij die niet van hokjesdenken houdt ?
Met een luide schreeuw overstemde zij alles en iedereen met een blik die geen vragen duldde.
Haar zelve naar de ‘vergeten’ groep verbandt?
Nooit liet zij zich ooit nog lijdzaam ondersneeuwen, laat staan laffe labels opplakken, die bleken simpelweg ongepast op het hier en nu.
En haar wortels door elkaar gehaald?
Alleen in eigenheid zou al het later zoveel harder groeien.
Haar hart zoet zoals het was bedoeld …
zoals het vandaag eindelijk voelt …
Doen
lijd je leven niet in spijt
grijp het stevig bij de kloten
er is al veel te weinig tijd
dus spring in zeven sloten
Opgegeven
bleek keek zij via afgevreten nagelranden
langs de donkerbruine modderwanden
van haar zelf gegraven graf
heerlijk lag ze op vele opgegeven dromen
ijdele hopen manshoog om haar heen
het sterven mocht haar nu wel overkomen
voelde welhaast een welverdiende straf
dit leven bleek onverkort zoveel te lang
was enkel lijdzaam wachten op het slot
Over
Met het vertikken van de dag
komt dat getwijfel dichterbij
over hoe het verder moet
met ons allebei
Met het vervallen van de tijd
is er zo weer een uur voorbij
waarin wij blijven hangen
tussen het jou en mij
Eer
nog niet eerder
lag het verleerde
ooit zo verkeerde
alom gewaardeerde
nochtans getrotseerde
zo verleidelijk voor zijn neus
dat het hem niet meer deerde
en hij zich niet langer verweerde
hoezeer zij ook naar hem sneerde
Kijkers
met de lach in je blik
raak ik opnieuw verloren
in wat had kunnen zijn
door een ander paar ogen
Muze
over jou raak ik niet uitgeschreven
geen woord van jou wat mij niet raakt
gedichten vol die mijn gevoel bekleden
maar het liefst omlijst ik jou met naakt
Nat
op mijn ijzers
met groot gemak
gleed ik soepel
in een wak