je voelt het al, in lijf en brein
voor wie goed kijkt en zwijgt
het overdenken dimmen blijft
naar buiten kruipt en wakker lijkt
ze moet een zij zijn, de lente
kust de takken tot knop, leeft op
wat tussen geblader slaapt
of ligt te weken in een plas
ze blaast het leven door de dag
en geeft alleen, zonder te nemen
strooit met liefde waar het hoort
in het licht van haar verschijnen
