blozen doe ik alsmaar over
nu je ogen mij hier vinden
spiegels naar onbekend verleden
schitterend hoe jou jij bent
in al je kwetsbaar
zo vrijwel tastbaar
blijf ik verlegen zwijgen
lef kwijnt lafjes weg
schalks naar je kijken

blozen doe ik alsmaar over
nu je ogen mij hier vinden
spiegels naar onbekend verleden
schitterend hoe jou jij bent
in al je kwetsbaar
zo vrijwel tastbaar
blijf ik verlegen zwijgen
lef kwijnt lafjes weg
schalks naar je kijken
ik verdwijn graag in jouw krullen
wanneer je met mij vrijt
hoe ze mijn zijn volledig vullen
met de bewondering altijd
ik verlies mijzelf in het jou
je danst dan door mijn kop
kijkt dwars door het geweifel
neemt me mee in harde lach
pakt mijn arm al even vast
voor verdriet dit straks doet
zet een wazig geel verleden
achter glas en aan de muur
waar stof haar zal warmen
wars van wat ooit warm was
doe je gewoon het licht uit
stapt door dit oude buiten
bestaan volgt vanzelf
buiten dwalen en je verbazen
alles wat je hoort of stoort in het denken
iemand groeten die je tegenkomt
luisteren naar de wind
een lach op je gezicht
voelen dat je bent
gaan waar je wilt
gezien worden
een zachte zoen
algoritmisch gezien ben ik gek op jou
voor slechts zevenentachtig procenten
dit betekent helaas dat het ons
wat hier zo helder voelbaar lijkt te zijn
volgens de logische redenering
van iets totaal ongrijpbaars
ongepast blijkt, onbegonnen werk
laten we elkaar wel vooral blijven volgen
voor het geval interesses of activiteiten
online en uitsluitend objectief meetbaar
zodanig synchroniseren mettertijd
dat we in een match op een dating-app
met een voldoende hoge kans op succes
(laten we > vijfennegentig procent zeggen)
een eventuele tweede date
zouden kunnen overwegen ooit
nog niet zo lang geleden
lagen we tevreden in het lange gras
pas nadat de zon was verdwenen
keerden we huiswaarts in de nacht
wat hadden we verlegen geleken
heerlijk lang gevreeën
hier ook naar uitgekeken
bleek
we liepen zwijgend voor ons uit
naar van waarvandaan we kwamen
jouw hand zwaaide heel even
voor je afsloeg naar het niets
in de afgelopen strijkweken heb ik
stiekem toch steeds naar je gekeken
hoe heerlijk heet jij alsmaar verder gleed
met mijn gezicht in de plooi
gelaten onderga ik vandaag je verlaten
kreeg ik dit zoveel te laat pas in de gaten
dat jij van mij al zoveel te ver weg bleek
ik hier onwetend verbleef, idioot idolaat
de nacht luistert stil naar wat ik zeg
begrijpend knikt ze, schudt haar hoofd
zwijgt lijdzaam in vertrouwen
kijkt zwijgzaam in de touwen
waar ik hier verdoofd verblijf
kil verdrijven je laatste woorden
nu nog onbegrepen
maar net toch uitgesproken
dommerik
blikt verschrikt
zoals de ree
vlak voor de koplamp
verlicht