jouw lach danst hier voor mijn ogen
laat mij jou vandaag slaafs volgen
naar een nog zo onzeker morgen
wat wij samen beleven mogen
Straks
Tag: samen
Vrijen
wat kijk ik op tegen jou
hoe zacht licht je bekleedt
je hoofd verscholen in je haar
gesloten ogen genieten boven
van dit samen als één bestaan
nagels grijpen hard vast
wat zal verdwijnen straks
in een luide laatste zucht
Koesterpijn
daar kwam ineens een vlaag voorbij
een zuchtje heimwee naar jou en mij
het waaide kil dwars door mijn hart
met toch altijd nog dat gapend gat
Vriend
oude vrienden
laten schaamteloos
stiltes vallen
tussen verse glazen bier
tikken op je schouder
en wijzen
zonder woorden
op gedeelde smart
van in te houden adem
bij het passeren van
lang verleden tijd
Zwaar
nu elke stap een trede lijkt
jij mij blijkbaar niet begrijpt
op het pad wat wij betreden
iedere stap naar achteren blijkt
zo bedorven is, niet langer rijpt
maar de hang naar het verleden
Ongesproken
wat ongeschreven wachtte
waren de ware woorden
broeiende binnenin
snel afgebroken zinnen
zo mooi als ze bij elkaar hoorden
verbleven ze voor altijd verzwegen
Nagel
je streelt door mijn nek
tinteling kruipt in een vlek
over alles van vel
Pech
had ik jou toen maar nooit gezien
was mij gewoon vergeten
dan zat ik hier niet te wachten tot
ik je opeens ergens zitten zag
dan zat ik nu niet te staren nog
na onafgemaakt gedachtengoed
dan schrok ik hier nu niet wakker van
je hakken aan te horen komen lopen
had ik jou toen maar nooit gezien
Warm
laat mij eens verdwalen in je hals
voor even denken – als
zou ik in stilte aan je ruiken
en mijn lippen pas gebruiken
wanneer je adem daarom vroeg
was er maar eens tijd genoeg
je hier volwaardig te beminnen
zal de dag straks weer beginnen
met het zoemen van de wekker
en je rook vannacht zo lekker….
Nu
eenmaal gevonden
verlies ik mijzelf
in dat moment
wat volgt
op het weten
dat het waar is
het wij nu daar is
de tijd verlaten
zonder later