Uit de hoogte

kijk op mij neer
bevrijd mij, nog een keer
ik geef meteen mijn alles over
met dat gedraai en je betover
was toen daar maar voorbij gelopen

ik word ooit knettergek van al ons wij

was toen daar maar voorbij gelopen
met dat gedraai en je betover
ik geef meteen mijn alles over
bevrijd mij, nog een keer
kijk op mij neer

Boos

het blijft gissen vaak, het somber
valt het binnen zoals inspiratie doet
zonder kloppen voor de deur staan
of voor je neus ineens met een hallo

naast je in het donker draait het om
ademt tegen je op, maakt je wakker
al denk ik eerder aan het overdenken
blijven graven in lagen losse aarde

ik wel wist dat het daar ergens lag

Tegenpool

verdwenen verlangde zij van mij
en zo naar mij eveneens bleek
dat ik ver weg was en nabij – tegelijkertijd
gelijke polen van magneten
wel alles willen weten
zonder aan te raken
we dreven in sluiers over akkers
pas gemaaid en lang verlaten
beroofd van eerder overdadig
we hingen aan vrijwel dezelfde haken
met tussen ons de twijfel van
weer eens te zijn vergeten

Binnen

binnenin zal donker blijven
ongeschikt om naar te kijken
schrikt soms op mijn dapperst af
in zijn veel te brede lach verpakt

stralen zon laf over grauw geplakt
draag ik hem met mij mee – zal zien
hoe koest mijn woest zich houdt
of opeens naar buiten braakt

binnenin zal donker blijven
en teveel voelen van wat rot
in koude ogen van wie zwijgen
lijden verstilde woorden tot

error: De inhoud is beschermd !!