Tag: vriendschap

hoeveel geef je van jezelf
wanneer je blut vanbinnen bent
wie krijgt de laatste cent
die je nog waard was
en wat blijft er daarna
een lege huls, een vlak geheel
vlees rond gebroken rest
kleuren mijn ogen grauw
wie ziet het laatste blauw
en zal mijn laatste kus
dit weten al

ik gun je alles
behalve een ander
daar trek ik de grens
leef je uit, je mooiste leven
je huis en haard aan een ander geven
is als mijn hart mijn lijf uit vreten
in kleine stukjes kauwen
spugen over straat
ik gun je alles
ooit, beloofd

het zal vooral anders zijn denk ik
niet meer of minder maar anders
daar waar niets dreef over alles

nu een frisse herfst, gevallen blad
bij de haard met gevuld glas
er zijn in altijd als het je past

op zoek naar morgen
zonder iets te vinden
wel zien wat is en blijft

het is de maan die aan je trekt
waarin je fonkelt in de nacht
de harde wind waarin je schuimt
en waar je soms nog op mij wacht

je kleurt zwart onder grijs en grauw
van wolken die al je zacht verstoren
maar het mooist straal jij bij blauw
alsof zijn warm bij jou lijkt te horen

ik raak net de kleine haardjes
daar onderop je rug, beschrijf je
je naam en wie je voor mij blijft

gebruik jouw hele lijf, draai je om
en cirkels rond je navel, mijn adem
warmt traag het zoetig zacht

je grijpt mij vast, vraagt hard
alsof ons laatste uur vertikt
met alles nog te dromen

jij geeft de woorden aan mijn zinnen
omdat je in mij huist
en ik krijg je er niet uit
vroeger kon ik zo heerlijk hard zijn
kappen en door, graag of niets, van dat
tot aan jou, rest enkel boterzacht
omlijst met scherp van toen
voor de vorm, dat is wat ik doe, maar
ik smelt in je hand, druip van je vingers
val hard op de vloer en
smeek in mijn zwakst
je leeft zo sterk vanbinnen
dat het breekt vaak
ruikt naar thuis

je brak zichtbaar achter glas
de laatste stralen van hoe je was
tegen mij sprak opeens

en even bekeek alleen
ik smolt, het kwetsbaar, je eerlijk
snoof je heerlijks, de haren in je nek

jij bleef, kleefde aan mijn dagen
meer dan dat mocht ik niet vragen
van haar die alles durfde dragen

tussen alles en voorbij sta jij
aan de rand van vandaag en zwijgt
jij doet precies dat
wat ik al zo lang verdraag
sluimerende oude pijn
een ongezien
en ongehoord te zijn
ik zoek warm van een hand
op mijn schouder zacht geland
of nog fijner
even zwijgend
door mijn haar
zeggen dat je blij bent
dat ik besta, in je leven leef
door je denken zweef
of nog fijner
enkel wat kwetsbaar geeft
een mens bent
met mijn lot begaan

zo ingewikkeld is het niet, liefde
het is iemand graag willen zien
lachen bij verschijnen

een traan na weer verdwijnen
blij zijn met wat is of was
dit eenvoudig niet vergeten