Tag: vriendschap

zo in je zacht ben ik te graag
mijn tong verkent je traag
ik lik waar huid mij vraagt
het daaropvolgend draagt
elke sproet, zachte plooien
zal ik met mijn hard bekoren
tot aan de laatste adem
voordat je landt in waar
tijd stokt in enkel ogenblik

waar begin je
bij een verdwenen
speuren aan het einde tot
het steeds maar weer
vertrouwen op
laat je een lamp aan
of draai je de deur op slot
breek ik met deze tranen af
en bouw er oude muren mee
tegen wat koud blijft
blijkt gestopt

wanneer alleen alleen
naast mij loopt – straks
of over enkele maanden pas
zal het wel eens schuren vast
het jou

streel je mijn koude hand zacht
of stap je dapper voor mij langs
kijkt dan naar achter – schamper
ziet maar amper wie het was
dit mij

je zult wonen in mijn woorden
tot aan het stollen van mijn bloed
ik laat je dansen, met mij sjansen
naar mij kijken vol verlangen
in enkel komma’s, een nieuw begin
schrijf ik je weer mijn wereld in

het raakt raker
net die straat
opgebroken
je kunt er zo bij
het zachte
wat schuurt
je van haar houdt
dit nooit slijt
wat ook gezegd
gesproken
verzwegen
gelogen
het raakt raker
nu eenmaal

zoals jij alleen jezelf kunt zijn
je lach tussen het wild waarop ik jaag
wil verslinden wat jouw onbevangen vraagt
het met je vluchten in jouw vrij, het enkel jij

laat mij jou grijpen tussen rijen tanden

tot jou begrijpen langs mijn wangen
in slechts de overgave overloopt
laat mij proeven van jouw zoet
van het bang en broos verlang

alleen met mijn donker
zwelgend in van alles onder
wat smeult van binnenin
waar niemand komt nog

ik zo verdwaal soms
vergeten, vergeeld
verschrompeld
verdronken

daar denk ik vaak aan
wat maakt mij bijzonder
wie ziet dat wat er leeft
zo aan mijn schedel kleeft

zet felle lampen aan
en laat mij stralen
luister zonder huiver
tot aan voorbij voorbij

zelfs hier in mijn meest alleen
het verste ver, voorbij verloren
weet ik, opdat ik nooit vergeet

bestaan bestaat niet zonder wij
je blijkt vervlochten met het mijn
en voelt het overal als samen