Patroon

zo op een late zomer of vroege lentedag
toch een kort berichtje hoe het met je gaat
dat dan je dwars en boos voor even slaapt
per abuis antwoordt met: “hé! wat leuk!”
of een onbeduidend rood hartje dan
en dat ik in de buurt ben maar niet durf
niet durf te vragen of je wat wilt drinken
laat staan je iets zinnigs terug te schrijven
en weer verdwijn in wat zo wennen ging
je niet nodig hebben om van je houden
met je praten alsof het nog gisteren was

Bagger

zomaar een achteloze constatering:
mijn schrijven blijkt niets anders dan
een pak bastognekoek achterin de keukenkast
en gaat zo hoppakkee in de prullenbak

ik zit mijzelf terug te lezen op Duits terras
om mij heen luide mensen, ze roggelen
ze spreken mijn taal maar ik versta ze niet
ik wil niet bij ze horen, maar gewoon alleen

het kleffe zoete missen vreten tot voldaan
deze laffe sippe pretentieuze prut

ik drink daar graag Paulaner bij
dus doe mij er nog maar één
en dan mijn ontevreden slapen

Zoon

ik vroeg je te onthouden alles te doen wat er ooit bij je zal branden als verlangen in je lijf en brein en nooit te vergeten nu alvast te beginnen met leven als wie jij later wilde zijn.

Je nam mij met je mee door je dromen, ik mocht veilig achterop. We gingen van eerst het conservatorium en het noten leren lezen, wat niet zo eenvoudig was, naar de pabo op jouw dikke Harley in een zwart pak.

Je had daarbij ook een oude auto thuis, al had je diegene die je mooi vond steeds minder tegen die tijd en wist je niet precies wat het ging kosten en of je dat wel kon betalen.

Ook wilde je in het leger, even, om te weten wat je moest doen mocht het ooit eens oorlog zijn. Je kon maar beter precies weten wat je dan moest doen.

Je wist nog niet waar je ging wonen en met wie maar wel al ongeveer hoe je het wilde van binnenin. Gezellig vooral.

Ik kon het niet laten. Zag alle dichtbegroeide paden die ik ooit in mijn onbewust voorbijgelopen was en sprak: “Ga alles doen waarvan je wilt weten of het bij jouw jij past, want er is niets meer dan dit vandaag en jij alleen kleurt jouw morgen.”

We zwegen samen en keken in het verre waar we nog niet eerder reden. Speelden nummers af die ons diep raakten allebei. Uit een tijd dat we nog niet bestonden.

error: De inhoud is beschermd !!