vandaag werd de vraag gevraagd
wat een gedicht een gedicht maakt
is het jezelf binnenstebuiten keren
er warme plakken van laten snijden
koelbloedig ontrafelen wie of wat je bent
is het iemand achter in de ogen plaatsen
alleen maar beschrijven wat je ziet
is het een breinreis over verroeste sporen
hobbelend en slepend door je gedachten
is het met een spiegel tegen alles in tonen
wat er nog waar is en hoe bizar we zijn
is het niet meer dan spelen met zinnen
zonder een groter doel dan gevat te zijn
ik kwam niet verder dan het magische
dat het raakt op plaatsen die nooit waren
tranen trekt vanuit wat we haast vergaten
je adem steelt, je hart verslaat met niets
niets minder dan juist geplaatste woorden
precies op het moment dat ze jou raken
