Gedichten die jou raken waar het hoort
Och, dol geworden opa loopt dolend door donkere holen vol volslagen onvoldragen onvoltooide dromen
drommels hop hoopt op hondstrouw bloot
betovering overtreft onze logica zomaar
of opeens overal onderwijl onderdompelt onder overal tot ooit – toch?
wat niet zal slijten zijn de zinnen
ze zullen blijven, ik blijf ze schrijven
op zachte lijnen achter glas
in diepe krassen uit mijn zwartst
met laatste warmte uit het gat
waar ooit een blozend hart zat
ik zal het vullen met wat was
dan fraai verwoord verdrijven
met mijn zinnen die nooit slijten
een kerel als ik heeft geen leven
met al zijn verborgen gebreken
ik zal ze niet allen uitspreken
dat duurt een veel meer dan even
het is dat enorme gedreven
is wel inmiddels gebleken
het lijkt uit mijn voegen te breken
nimmer nooit uitgeschreven
ik heb hier nu enkel mijn woorden
gesproken, gedacht of opgeschreven
verzwegen lijden zij in overleven
vullen gaten wanneer er stilte valt
wist ik maar het niets te dichten
leegtes vol wit en onbevlekt
waar alles rijmt zonder te strijden
en dat het daarmee af was
zal ik weer eens met de trein
met de neus voor de ruit
rijd ik de wereld in, vooruit
schrijf allermooiste rijm
tussen wimperharen vallen woorden
waar ze horen tussen trage knippers door
deze dichter lijkt zijn zicht verloren
verslagen, na teveel uren
onpasselijke letters turen
rusteloos blijven letters ongerijmd
blijken juiste woorden onverkozen
waarmee dichters altijd heel verfijnd
vrouwenwangen laten blozen
laat je maar heerlijk raken
door het trieste in de dagen
je blik lijkt zinloos te vertragen
op de stilte weggedragen
een zilte traan omlaag gelopen
je maag gevuld met knopen
doorlopen evenvele vragen
laat ze maar aan jou knagen
de mooiste zinnen voor ons maken
over leven met de dood
is vooral geschreven
door wie hem vooralsnog
wisten te overleven
waanzinnig onzinnige zinnetjes
verzetten de zinnen, bezinnen innerlijk
in weerzin,
weigeren eigenzinnig
zich in te binden,
minnelijk te inflecteren
richting dit minstens enigszins
inschikkelijk inrichten
van iets zinnigs
een gedicht, geenszins als wat enkel
de simpele ziel
wist te verzinnen