ik lijk mezelf weg te geven, de te open ik
tegenover wie er voor mij is, zelfs was
ik kots mijn kwetsbaar warm op de stoep
en kruip snel onder de tegels, het donker in
rode konen tonen smeltend zacht, bang kind
ze stapt snel over mij heen, loopt me voorbij
de ander, in haar krachtig licht beschenen
beter af, alvast vooruit gelopen, ik lig nog
op mijn kleed, de cava, onder zilte wind
