Opgediend

over koude roestvrijstalen blad
liggen lome lappen jij
verspreid in een klam lijden
en onder schamel licht van tl-buis
verblijven onze lijven
in enkel kijken
met een knipoog vraag je luid
om mijn messcherp geslepen mij
door jou bezeten
ik rijt je reikhalzend open
bekijk je bleke hele lijf
met enkel bloeddoorlopen ogen
bezweet na naakt doorwaakte nacht
lik ik jouw smachten smakkend af
en tot aan laatste druppels op

Kwestie van smaak

ik weet nog dat je bang was
of je wel lekker smaakte
je moest eens weten lief
ik zal het nooit vergeten
ik zou je likken met een lach

je smaakt naar immer meer
al droop je tussen raten
verdedigd door duizend
woest verstoorde bijen
ik zou je likken met een lach

je smaakt naar immer meer
al kroop je op blote knieën
tussen brandnetel en berenklauw
door een dunbevolkt mierennest
ik zou je likken met een lach

je smaakt naar immer meer
al graven je nagels tot op bot
en snijden ze plakken uit mijn vel
tot aan mijn allerlaatste snik
zou ik je likken met een lach

Destijds

zoals je drijft, soms op mijn denken nog
ik strijk de wilde haren achter jouw oren
voel al je boos dwars door jouw stil alleen
je komt op adem lijkt het, kleurt en lacht

kruipt met je nagels naar dit veilig heen
ik zie de doffe parels in je ogen
achter ooit gebarsten vol verloren
en daar mag ik dan heel even zijn

error: De inhoud is beschermd !!