honing druipt vet vanaf de gevels
even lijkt stilte zoet te zweven
licht ruilt haar dag hier met de kilte
likt laatste suikers tot aan zilte nacht

honing druipt vet vanaf de gevels
even lijkt stilte zoet te zweven
licht ruilt haar dag hier met de kilte
likt laatste suikers tot aan zilte nacht
met de stilte
kruipt het grijs
deze avond aan
boven vult zich
loom en traag
met natter later
de hoop vervloog
kroop donker, onder
nu zwijgen sprak
over gele velden
tegen takken
die hangen
tot water valt
op vettig groen
avondzon breekt bladerdak
even schitterend uitgefloten
in waanzinnig afscheid
schaduw onderstreept verlangen
telt haar laatste uren
vlijt zich lijdzaam neer
bij het verstillen van de dag
stilte slijt haar lentelicht
met gedachten boven water
in lome uren voor de nacht
tot aan een aangenamer later
laatste resten avond
laten zich prima smaken
zo met zijn allen
Verdwaald in dit uitzicht
komt een verlangen binnen
drijft mijn drukke denken weg
in urenlang bezinnen, dromend
herbeleven van herinneringen
een slapende zon zinkt zacht,
tevreden, in het einde van de dag
Vuurrode lucht
blikt terug
naar avonden
die weigerden
te verdwijnen
in de nacht
bleven hangen
in de vele kleuren
van de liefde
De dag kijkt alles aan met alziend oog
vlak voordat zij ons vandaag verlaat
bedankt ons met haar kleurig afscheid
geeft het mooiste licht wat er bestaat
Vuur dooft aan de horizon
laat dagen versmelten in dromen
nu licht ruilt met de nacht