schemer

Avond

hij verdween graag in avonden als deze
fris, bekleedt met net voldoende warm
voor net met zonder jas bij gezwinde pas

het fluister van de schemer, bezongen
in het laatste druk van mussen in een haag
of merels tussen takken – voor ze gapen

Avond

honing druipt vet vanaf de gevels
even lijkt stilte zoet te zweven
licht ruilt haar dag hier met de kilte
likt laatste suikers tot aan zilte nacht

Grijs

met de stilte
kruipt het grijs
deze avond aan

boven vult zich
loom en traag
met natter later

Bui

de hoop vervloog
kroop donker, onder
nu zwijgen sprak
over gele velden

tegen takken
die hangen
tot water valt
op vettig groen

Zonsonder

avondzon breekt bladerdak
even schitterend uitgefloten
in waanzinnig afscheid

schaduw onderstreept verlangen
telt haar laatste uren
vlijt zich lijdzaam neer

bij het verstillen van de dag

Avond

stilte slijt haar lentelicht
met gedachten boven water
in lome uren voor de nacht
tot aan een aangenamer later

Herkauw

laatste resten avond
laten zich prima smaken
zo met zijn allen

Zoek

Verdwaald in dit uitzicht
komt een verlangen binnen
drijft mijn drukke denken weg
in urenlang bezinnen, dromend
herbeleven van herinneringen
een slapende zon zinkt zacht,
tevreden, in het einde van de dag

Vuurrode lucht
blikt terug
naar avonden
die weigerden
te verdwijnen
in de nacht
bleven hangen
in de vele kleuren
van de liefde

Schemer

De dag kijkt alles aan met alziend oog
vlak voordat zij ons vandaag verlaat
bedankt ons met haar kleurig afscheid
geeft het mooiste licht wat er bestaat