zou een merel vanaf een dak
zo mooi zingen omdat hij vrolijk is
uitgelaten vertellend van vandaag
en vast verklappend over morgen
het klinkt alleen zo eenzaam soms
alsof hij op een antwoord wacht
terwijl al het licht verdwijnt
zijn zang vertraagt
naar snikkend zwijgen
zomaar een achteloze constatering:
mijn schrijven blijkt niets anders dan
een pak bastognekoek achterin de keukenkast
en gaat zo hoppakkee in de prullenbak
ik zit mijzelf terug te lezen op Duits terras
om mij heen luide mensen, ze roggelen
ze spreken mijn taal maar ik versta ze niet
ik wil niet bij ze horen, maar gewoon alleen
het kleffe zoete missen vreten tot voldaan
deze laffe sippe pretentieuze prut
ik drink daar graag Paulaner bij
dus doe mij er nog maar één
en dan mijn ontevreden slapen
onder ondergaande zon gaan slapen
dan, wakker worden tussen sterren
met je kijken naar ons samen daar
dan, mijn warme vingers door je haar
ik grijp ze samen en vlecht een staart
dan, staar je heel even naar verlegen
het lijkt of tijd zwijgt in een eigen leegte
dan, zeggen hoeveel mij ik ben bij jou
ik zag sterren toen je schreef
over hoe ze vallen om ons heen
we samen staren door onszelf alleen
de nachten plukken tot aan eindig
het hier en nu is wat bestaat
spreekt de zon voordat ze gaat
zij kust mij vlug op mijn gelaat
ik steel snel haar laatste stralen
vlammen likken naar later
vreten aan wat is geweest
maken zwart wat was, groeide
schroeit, knapt, zucht, vergeeft
spuwt vonken hoog tot over
zo in het sluiten van vandaag
staart ze zomaar voor mij langs
zag het drogen op mijn wang
dit dwalen zonder waken
met het licht op al mijn vragen
steeds weer wakker in de nacht
het was het malen wat ze zag
voordat zij vluchtte in het gras
tussen vreemd en onverstaanbaar
zo begrepen, zomaar
ben jij de lach in de dag
die schittering in de lens
wat flets fleurig kleurt
nu de leeuwerik zijn deuntjes strooit
over laatste dekens vol vandaag
vandaag glibberde listig
als een aal door mijn hand
zo ineens van ochtend
naar vanavond
ik vertwijfeld aan de kant
daar druipend aanbeland
je glijdt weg in de verte
het laatste licht vaart mee
achter ons morgen aan
de nacht mag voor ons waken
sterren sterk tezamen laten staan
naast een versgebakken maan
