Slapeloos

Wakker in pas bevallen nacht
zit ik maar een beetje tussen niets
in gedachten overal te zijn

Door mijn hoofd lopen
zeven sloten tegelijk te lonken
in lichte strakke spijkerbroeken
gevuld met bruinverbrande benen

Krullenbossen hypnotiseren
deinend twee argeloze kijkers
die vanuit mijn kassen stuiteren
op koude tegelvloeren
verdwijnend in het duister

Vertragend ademhalen verklapt
vermoeid hoofd via rappe treden
gapend af te willen dalen naar
onmogelijkheden van de slaap

Moe

Mijn lijf heeft het probleem
Het hoofd bij te benen
En geeft dat netjes aan
In seinen naar mijn brein

Die terugkaatst naar beneden
Niet al te zwaar te tillen
Aan kleine scheutepijnen
En vermoeide spieren

Maar de dag vooral te plukken
Zolang hij nog blijft komen
Het leven is niet ontstaan
Om slechts uitgerust te zijn

error: De inhoud is beschermd !!