Weg

de wereld blauwt tegen het einde
van deze bloeddoorlopen nacht
tussen de sterren dwaal ik
voel de tijd in mij verdwijnen
en zie een samen vol alleen
we zwijgen, begrijpen, kijken
hoe blauw verhardt naar geel
de dag begint haar waken
over ons moegestreden gapen
het zijn de stappen die verraden
waar verderop de pijn verdwijnt

Fris

je voelt het al, in lijf en brein
voor wie goed kijkt en zwijgt
het overdenken dimmen blijft
naar buiten kruipt en wakker lijkt

ze moet een zij zijn, de lente
kust de takken tot knop, leeft op
wat tussen geblader slaapt
of ligt te weken in een plas

ze blaast het leven door de dag
en geeft alleen, zonder te nemen
strooit met liefde waar het hoort
in het licht van haar verschijnen

Flinters

in alle dingen glimmen beetjes van
wat ik met je wilde delen in de tijd die is
de schitter op het water vanaf de kade

ik ben gaan zitten in de stilte die er lag
liet alles liggen, rusten naast mijn peinzen
dit leek precies op wat je voor mij was

op alle dingen vind ik broze snippers jij
ze vervliegen vlug met mijn zacht gezucht
en ik loop er zwijgzaam achteraan – berust

error: De inhoud is beschermd !!