heel even eerlijk nu, je had gelijk
ik jaag mijn honger na, een duister
drink graag de pis, knijp puisten
krab de korsten van vanonder
vreet rauwe rand van gapend gat
ik leef als een made, zonder verzadigd
zie zelfs mijn eigen sterven gaarne
want ik wil hier helemaal niet zijn
onderga lijdzaam laatste dagen
loop ietwat krom van vals venijn
de tak naast het blad brak zacht
sappig dras droeg vertraagde pas
tranen dwalen over vale jas
deze nacht behoeft geen ster
vloeit veel te fraai in duister
zie het licht in het duister
het mooie en het kleine
wees eens stil en luister
koester vriendschap
proef het fijne
kijk altijd met een open blik
laat de zon overal schijnen
hoe men het leven leeft
zowel dat van jou
maar ook het mijne
bepaalt alleen je eigen ik
opnieuw in ieder ogenblik
Haar witte sluiers sterrenlicht
bedekken een nieuwe nacht
In scherpe vouwen vinden
lange zwarte schimmen
diamanten die op golven
dansen, glimmend, stralend
door het koude diepe duister
waar onze geheimen wonen
Tussen sinister geknisper
van vers vervallen blad
schuilt het alles eenzaam
tot de dag de ogen opent
Zwarte aderen slaan
als bliksem neer in
schijnheilige sterrenpracht
Rivieren vol donkere dromen
komen bijeen in nachtelijk
klaaglijke liederen
Twijgen zwijgen sluw, kruipen
tot stammen je vol raken
daar waar
de pijn verscholen zit
Slaan hard in je maag
tot te korte slaap
verdwijnt in
beduusd ontwaken
Zwemmend in diep zwart niets
zweef ik tussen twijfels en vragen
Ondersteboven draai ik mijzelf
op zoek naar adem
uitgeput op mijn rug
Een ruwe steen drukt op mijn borst
trekt mij naar de bodem
van deze kille natte diepte
Druppels water dringen
in gesloten mond wanneer
ik als een vlinder
het lot bevecht naar het licht
Logica bemiddelt stroperig
tussen blinde paniek en acceptatie
tot gelijkmoedigheid
het roer in handen neemt
in deze angstige droom
vol bizarre willekeur
Als ik mij herfstig voel
Zie ik alleen het daglicht verdwijnen
Niet de sfeervolle kaars in huis
Als ik mij herfstig voel
Sterft alleen blad aan de bomen
Ga ik aan de kleurenpracht voorbij
Als ik mij herfstig voel
Blijken alle zwammen beschadigd
Vertrapt tussen vochtig rottend hout
Als ik mij herfstig voel
Verlang ik naar de stralen van de zon
Maar rest mij slechts trui of deken
Als ik mij herfstig voel
Betrekt de lucht in alle tinten grijs
En mijn huid in eenzaam grauw
Als ik mij herfstig voel
Lijk ik wel kort te moeten rouwen
Om het verlies van de zomer
