Zwemmend in diep zwart niets
zweef ik tussen twijfels en vragen
Ondersteboven draai ik mijzelf
op zoek naar adem
uitgeput op mijn rug
Een ruwe steen drukt op mijn borst
trekt mij naar de bodem
van deze kille natte diepte
Druppels water dringen
in gesloten mond wanneer
ik als een vlinder
het lot bevecht naar het licht
Logica bemiddelt stroperig
tussen blinde paniek en acceptatie
tot gelijkmoedigheid
het roer in handen neemt
in deze angstige droom
vol bizarre willekeur