Gedichten die jou raken waar het hoort
Nu ik toch hier alleen in het koude duister zit
kan ik net zo goed ook in mijn denken
kort het sfeerlicht verlaten, op de tast
en heel goed het oor te luister leggende,
vinden wat nog soms zo sluimert
tussen dichte hagen twijfelstruiken
vol met ogen, haken en onbehagen,
die de zenuw messcherp weten te raken
zonder de oorsprong te ontwaren
van het hijgend kwijlend bloedend beest
wat angst heet
geen letter op papier vanavond
vanwege een levensgrote vraag
spelend in de opgewonden hoofden
van de overige wezens
levend binnen dure
bij de bank beleende muren,
maar zeker niet in het brein van mij,
wat het liefst wegkruipen wil
in een koud donker zwart nauw gangetje
ondergronds met bij voorkeur
ook een klein bureau en een lamp
ergens in de hoek met een miniatuur
sonos-systeem en de rustige klanken
van Ray Lamontagne
Het ongeschreven blad nu
zo snel al besmeurt weer
met lompe zwarte modderpoten
op zoek naar werkelijkheid
Stampen denktreinen vol
met oude wensen
opnieuw
over glibberige modderpaden
slurpen zompig aan
zwoegend zware benen
zij kijkt mij in de ogen
herkent vermoeide blik
hier samen elke morgen
de ochtendzon en ik
samen alleen
aan de start
een nieuwe ronde
rond de zon
zijn we weer waar
ook vorig jaar begon
beetje wijzer
iets grijzer
dichterbij
ons einde
dit leven vierend
naast de liefde
voor elkaar
vinden wij
het waarom
in ons bestaan
alleen samen
Leef niet
in zijn achteruit
of op de automaat
geef vol gas
vooruit
je toekomst in
parkeer
als het even
niet meer gaat
reizen door de slagen
van je wilde haren
woeste krullen
vervullen alle wensen
nemen mij mee
naar waar gedachten
amper durven komen
dromen vol rode konen
over hoe ze mijn gezicht
omlijsten, vanaf boven
begraven met je zoen
Ik zie je lippen langzaam spreken
luisteren doe ik al lang niet meer
ik had ze toen nooit mogen kussen
voelen wat ze met mij kunnen doen
een heel leven lang verslingerd al
aan de kans op nog zo’n zoen
ik kruip dicht tegen je aan
en kus je nek
een lokroep uit ver verleden
maakt zich van mij meester
ik scheur de kleren
van mijn woest behaarde lijf
ga ik vanavond oerdansend ten onder
of val jij in volle overgave naakt
voor mijn fraai gemanicuurde voeten
ik schrik wakker uit mijn middagdutje
en zie het veldrijden
waar Van der Poel zojuist
ruim verslagen is
het parcours hiervan de schuld geeft
gaap vaak
zat op de bank
naast knikkebol
vroeger jonguh
nachten door
weet je nog?