niettemin geloof ik vooralsnog
weliswaar met ook een maar
hier en daar een paar
nochtans in volle overgave
in de kracht van de nacht
tot aan de dag met een lach

niettemin geloof ik vooralsnog
weliswaar met ook een maar
hier en daar een paar
nochtans in volle overgave
in de kracht van de nacht
tot aan de dag met een lach
met haar bleke snoet kijkt ze pedant
al het dromen uit de mijne
loop ik hier maar wat doelloos rond
ontkom niet aan haar schijnen
zal ik maar eens slapen dan
na bijna dertigduizend stappen
hard gelach, na flauwe grappen
voel ik het lijf langzaam verslappen
zoekt mijn hoofd een donker als zijn thuis
nu mijmerend de langste dag
haar laatste licht zo traag verstrijkt
begrijp ik hoe ook dat wat ligt verdwijnt
blijft de nacht in schemeren verscholen
door aanstaand gloren reeds gestolen
wacht mijn alleen hier op jouw lach
dans tot de dag volgt na het donker
op mijn nochtans onbevangen rimpeling
onderhuids gedonder druist tegendraads
verlicht leed lijkt betraand te verbloeden
vloeiend verbonden met dat wat onder is
zonder zien voelt stilte zoveel harder
verzegelen vliezen schone diepten
zakken zorgen weg in zompig zand
Nu ik toch hier alleen in het koude duister zit
kan ik net zo goed ook in mijn denken
kort het sfeerlicht verlaten, op de tast
en heel goed het oor te luister leggende,
vinden wat nog soms zo sluimert
tussen dichte hagen twijfelstruiken
vol met ogen, haken en onbehagen,
die de zenuw messcherp weten te raken
zonder de oorsprong te ontwaren
van het hijgend kwijlend bloedend beest
wat angst heet
Vuur dooft aan de horizon
laat dagen versmelten in dromen
nu licht ruilt met de nacht
Vuurrode lucht
blikt terug
naar avonden
die weigerden
te verdwijnen
in de nacht
bleven hangen
in de vele kleuren
van de liefde
Het orakel sprak tot grijze duif
Vannacht ligt u, met de ogen open,
voor u staan de mooiste vrouwen
die u zouden willen slopen
komt u vanuit uw stoutste dromen
teleurgesteld uit bed gekropen
uw beide ogen bloeddoorlopen
voor een dringend kleine plas
hij lijkt zo langzaam uitgedropen
de eerste en de laatste
mag u inmiddels hopen
Vuur dooft aan de horizon
laat dagen versmelten in dromen
nu licht ruilt met de nacht