doe mij een gebroken been
kneus mijn enkel of breng mij enkel
een flink beurs na harde tik ineens
vloer mij en laat mij garen in mijn sop
deze koek is doodeenvoudig op
breng mij de slaap alleen en
nooit meer ergens heen
Op
Tag: moe
Wazig
rijk verder dan je keus lang is
leg gebaande paden links
besta zonder te blijven staan
raak van alle angst verlost
Laat
tussen wimperharen vallen woorden
waar ze horen tussen trage knippers door
deze dichter lijkt zijn zicht verloren
verslagen, na teveel uren
onpasselijke letters turen
Door
Lig ik ziek, slapend aan haar voeten
Zal zij op tenen verder moeten
Tot haar nagels splijtend bloeden
Sleept zij zich voort door deze wanstand
Slaap
waren we nog maar daar
daar waar denken slaapt
gedachteloos dralend
door verzonnen verhalen
over donkere wegen
naar onbegonnen dagen
ontwar
ontwar mijn waken
warm mijn vege lijf
laat dromen staken
de dag zoet smaken
nu ik dit hier schrijf
Bed
alweer veel te laat
rimpels worden al wallen
liggen voor mijn beeld
oud
gaap vaak
zat op de bank
naast knikkebol
vroeger jonguh
nachten door
weet je nog?
Dicht
Ogen vallen dichter
tijdens dit gedicht
drijf ik ver weg
naar hoe het was
maar schrik vlug terug
naar hoe het is
zweven zoveel beelden
tussen waak en slaap
Moe
Slaap blijft mijn blik vervagen
laat het denken iets vertragen
dit oude lijf om koffie vragen
ik deze dag kan verdragen