Oorlog woedt woest
door gedachten
bij de friet
op bord
Speciaal
ben jij voor mij
dan toch door mij
gekozen
Die spanning
welke saus
het lekkerst
in de baard
plakt
Maand: oktober 2020
Prairieleed
In leegte staar ik naar weinig anders
dan besmeurde glazen
scheiden binnen van buiten
Dagdromen vol vragen
trekken voorbij over prairie
in lange karavaan
Ik spring op de bok van
de achterste wagen
waar een trieste oude man dommelt
Hij spuugt boos zijn pruimtabak
op de punt van mijn linkerschoen
kijkt mij diep aan
Mijn verbaasde blik blijkt
de trekker van zijn spreken
“Lul, je antwoord ligt voor je neus!”
Hooikoorts
Oh lentebloesem
Ha ha ha ha ha haa tsjoe!
Bedankt voor je komst
Keus
Ik trap tegen een steen
die vast het pad verkent
neurie nerveus een deuntje
ik hoor hem zelf alleen
Het verborgen pad lokt
overwoekerd in mist
doorspekt met spanning
sta ik hier als verstokt
Een knie buigt gestaag
in weifelende tred toch
rechtsomkeert gekozen
deze richting niet vandaag
Dan pas
Pas
Als ik
Naast je lig
Mag ik sterven
Terras
Lachende gezichten drinken glazen halfvol leeg
Goedgevulde anekdotes doorspekken de warme sfeer
Lol alom aan alle tafels om ons heen over terras gestapeld
Grijsgedraaide grappen opnieuw uitgelicht en beleeft
Luider de gesprekken wanneer alcohol mixt met bloed
Grijze haren verdwijnen in onze hang naar vroeger
Later stillen borrelhappen uit frituur gezwollen buiken
Geven hernieuwde dorst en energie
Lettergrepen vervallen in gelal
Lockdown
Verwilderd sluip ik tussen omgevallen bomen
op zoek naar prooi
Geuren vertellen waar te gaan
of verstild te schuilen tussen groen
Sporen lees ik met gemak
als een goed boek
Zachte grom van achter uit de keel
Ingehouden adem laat mij verdwijnen
in veel te koude modderpoel
Als een schot hagel stort lijf
en leden zich op bange haas
Strottenhoofd drupt dampend na
tussen ongebleekte tanden
Gestilde honger geeft rust
vacht een muts met oren
Ik moet echt snel weer naar de kapper!
Hoop
Scheuren in mijn kop
zoeken hun weg
in mijn eeltige handen
voor vermoeide ogen geslagen
Op geschaafde knieën
kijken mijn ogen vragend hoog
in hoop die onvervuld blijft
Mij doet voortslepen
in hardnekkig vertrouwen
Mij versla je niet
geloof ik
Verlanger
Zand loopt tussen tralies omlaag
op hoop gedragen
Wijds blikken jeugdherinneringen
vanuit versleten binnenzak
Speels fluiten rode wangen
dwaze liedjes in trillende aarzeling
Sneller steeds bonkt de klok
van het leven tegen dikke muren
Klagend volgen knarsende kiezen
het verloren spel der tijden
Warm kussen in kou gebroken lippen
troostend heimwee weg
Stil
Bruisend brein verlangt noodzakelijk zwijgen
Lucht gaat binnen op zoek naar vragen
Stuurt ze buiten, ver weg van hier
Stilte behoeft mijn aandacht
Ruimte neemt plaats
Geeft inzicht
Inspiratie
Hier
Nu