Schreeuwen verstoren pas geschapen dromen
Scheuren schone slaap uiteen in grijze schemer
Schimmen lopen schuw naast verloren eenzaamheid
Schampere lach klinkt nu aangezichten
zonder monden hard vallen zonder tanden
Schrik in bloeddoorlopen ogen
harde zwarte tranen brakend
Schokkende lichamen zwijgen plots
Schuimend schallen zij laatste wensen,
stervend in eigen nutteloos verwijten
Schaamteloos getuigen de doden
nu ik ook eigen ogen moet sluiten
Maand: oktober 2020
Koud
Zand straalt hard langs gebladerte
wat opwaait of samen schatert
alsof over elkaar gestruikeld
Winter wipt herfstresten
van haar paden door ijswind
in bevroren oren luid te laten fluiten
Waarom juist nu, zo pijnlijk
in tomeloze koude toorn
onze ogen laten branden in tranen
Lente duikt besmuikt weg
wetende dat vandaag zal zijn vergeten
tot deze ijzige arm huiswaarts vlucht
Hond
Blije blik wacht trouw
Oude baas kan niet zo snel
Snapt ze eindelijk
Zoet
Vlokken op brood
Geplakt op dikke boter
Smaakt naar zoveel meer
Bibberen
Poolwind
Voor vandaag
is de lente
even niet te vinden
Weggevaagd
Twijfel
Wat is het wat mij
stopt mezelf te zijn
Welke stem ontkracht
rukt de macht
uit het hart
Wie ontnam mijn ik
Ontvreemde me
van wie ik ben
Zijn het niet slechts
vragen, als spoken
die mij hier laten
wankelen
Winter
Licht trekt ons naar buiten met
de warmte als belofte
Straft ons daar met ijzige zweep
verpakt in noordenwind
Vriend
Halve
liter bier
in onze handen
drinken wij hier samen
leeg
Buizerd
Aan een touw
lijk jij te draaien
Gedragen op niets
dan warme schemer
In trage cirkels
ben jij ons de baas
Breng je schoonheid
naast zeker sterven
Flirt
Haar verovering
Ogenblikken begrepen
Als betovering