Gedichten die jou raken waar het hoort
later als ik dood ben wil ik dansen
over tafels springen, karaoke zingen
vaker dan bij het leven reeds gedaan
ik kies weer Eminem: “Lose yourself”
wat past bij mijn bewegen en tel af
de tekst spoelt vloeiend over lippen
geen lallen of vallen tussen tongen
het loopt me zo mijn bek uit
later als ik dood ben wil ik dansen
je armen om mijn hals naast al je blozen
voor eeuwig naar je staren in mijn dolen
zichzelf verloren
in najagen van dromen
die nooit bestonden
Hoog de bomen over
kwam een spitsmuis
aangevlogen
Ik kon het niet geloven
De twinkeling in zijn ogen
Met die hele blijde blik
Had hij toch zoveel schik
Liet hij zelfs een luide kik
Daar dan toch de schrik
Een grote kromme bek
Haar poot om muizennek
Ineens zo pijnlijk strak
Voor hij in tweeën brak
Zwemmend in diep zwart niets
zweef ik tussen twijfels en vragen
Ondersteboven draai ik mijzelf
op zoek naar adem
uitgeput op mijn rug
Een ruwe steen drukt op mijn borst
trekt mij naar de bodem
van deze kille natte diepte
Druppels water dringen
in gesloten mond wanneer
ik als een vlinder
het lot bevecht naar het licht
Logica bemiddelt stroperig
tussen blinde paniek en acceptatie
tot gelijkmoedigheid
het roer in handen neemt
in deze angstige droom
vol bizarre willekeur