niettemin geloof ik vooralsnog
weliswaar met ook een maar
hier en daar een paar
nochtans in volle overgave
in de kracht van de nacht
tot aan de dag met een lach
Vertrouwen
Maand: november 2021
Zwaar
nu elke stap een trede lijkt
jij mij blijkbaar niet begrijpt
op het pad wat wij betreden
iedere stap naar achteren blijkt
zo bedorven is, niet langer rijpt
maar de hang naar het verleden
Ongesproken
wat ongeschreven wachtte
waren de ware woorden
broeiende binnenin
snel afgebroken zinnen
zo mooi als ze bij elkaar hoorden
verbleven ze voor altijd verzwegen
Wonderlijk
verwonderd verbleven
in niets anders dan
wat prachtig is
mag ik alles
tot mij nemen
opslaan, bewaren
voor een somber straks
Stil
zoals je wel eens even zit
denken dwarrelt rustig weg
met een laatste restje licht
je alleen nog maar bestaat
Horizon
zo ver ik kijken kan
genieten van waarnaar
ik slechts wijzen kan
Dooi
storm van water valt razend
op weg naar lager gelegen later
steenkoud, gesmolten vanuit
ooit vers gevallen vlokken
neem ook mijn twijfels mee
op uw reis naar diepe meren
laat ze vertraagd verdunnen
tot de resten van wat was
Trui
Vandaag heb ik je moeten laten gaan
Maandenlang was ik bang voor dit moment. Ik bleef wat uiteindelijk toch moest gebeuren alsmaar verder voor mij uitschuiven.
Jouw leven was echter zinloos daar in de kast en de hele situatie was uitzichtloos en troosteloos. De hoop opgegeven.
Je gaf jezelf met zoveel warmte en jouw passie paste naadloos bij de mijne.
Dit is voor jou waar het stopt
Vaarwel waarde vriend
Nagel
je streelt door mijn nek
tinteling kruipt in een vlek
over alles van vel
Vlucht
wat maakt dat de vogel zo betovert
is het de jaloezie
om wat hij tijdens vliegen ziet
en wat ik niet zie
het zo mooi kunnen fluiten
zonder ook maar één lip te hoeven tuiten
het op water kunnen landen
en dan drijven blijven
of het knapperige velletje
vol met alle smaak