Moe

over onbesproken paden uitgegleden
door uitgekauwde zaken moegestreden
waren we hier niet al eens eerder ooit
ik had zo graag een ander vandaag

hand in hand door angsten gevlogen
elkaar vertellen over nog te willen doen
je strelen met slechts een stil bewonderen
je adem horen bij de aanvang van je slaap

Buiten

alle ramen netjes afgesloten
geen tocht en toch gevlogen
weggevlucht in onvertogen

onder hagen vol verzwegen blad
wroette jij naar wat er al niet was
wist ik maar waar nu je twijfel zat

schuil nooit in het eigen zacht
jouw breekbare verenpracht
breek uit – zweef op de lach

Solo

hij liep zijn stappen in zijn hoofd het liefst
alleen, in stilte vaak, met de blik op eindig
ook op nieuwe paden lagen oude sporen

vandaag gaf kleur aan afgelopen dagen
een grijzig licht droeg inzicht in zich
met de zweem van eens te stellen vragen

Eenzaam

hij danst met mij, de nacht
lonkt met al zijn duister
luistert hoe ik huiver
met hem volgezogen raak
ik wil mijn eigen donker in
voelen waar het rot en riekt
onder grauwe tegels woelen
tussen vuile groeven bloeden
krassend op mijn dwaas
ik wil mijn zwartst, het rauw
dat kale koude nat
waar mijn ik onveilig zat
eenvoudig huilen in de hoek
tot aan voorvoelen van het lot
wil ik het einde zien, de muur
guur verkillen in een niets
weten wat ik uiteindelijk mis
een eeuwig zonder jou
met mijn versteend alleen

error: De inhoud is beschermd !!