koud

Kil

zonder verwarming
voel ik verarming
wil ik armen om mij heen

valt mijn rugzak
zonder terugslag
op de vloer
van mijn alleen

is het de kou
is het dat zonder jou
hoe jij verdween

Mager

het leek of hij verdrietig was, de reiger
natte veren kleefden om zijn mager
bruinig water omsloot een kil bestaan
en zat van ijskoude kadavers
vrat hij zijn eigen aardig

het voelt dan kouder allemaal
net of dekens onvoldoende zijn
of niemand ziet dat jij daar staat
net of iets je stem afknijpt
of je vraagt om een hand
die van steen blijkt
zoekt naar die ene kus
in troebel water

Verdronken

ze zwom rustig door stil verdriet
trok lange banen met trage slagen
rode ogen dreven in het koude niets
ze zocht naar eeuwenoude vragen

een tocht waar zij de diepte dronk
het donker lonkt, een bed van zand
ze draaide vlug op broze rug
liet de golven dragen, dit verdragen

op deze wezenloze dagen zonder zon
dreef ze af naar waar het ooit begon
ver voor het helen met de tijd
zonder spijt, haar zijn omarmend

Vorst

ze kraakt onder mijn zolen
knijpt vingertoppen fijn

neemt mijn adem af
laat zwijgen

Rijp

Stilwit rijpt de dag
neemt denken mee
met grijze ademwolken
vele vogelpijlen
wijzen zuidwaarts
onder luid protest
verpakt in lagen
kraken passen
mij huiswaarts

Verwaaid

westenwind weet raad
met mij vandaag
zwoegend ploeter ik
tegen beukende vlagen
om even later
op haar harde hand gedragen
huiswaarts gedreven
moegestreden
op warme bank te belandend

Bretagne

Frisse lucht kust onderrug
Kleeft dicht tegen mij aan
in rust brengt hij mij terug
tot het eind van deze dag
nabij Franse kust verbleven
die ik verveeld beleven mag
verkleumd van top tot teen

Zand straalt hard langs gebladerte
wat opwaait of samen schatert
alsof over elkaar gestruikeld

Winter wipt herfstresten
van haar paden door ijswind
in bevroren oren luid te laten fluiten

Waarom juist nu, zo pijnlijk
in tomeloze koude toorn
onze ogen laten branden in tranen

Lente duikt besmuikt weg
wetende dat vandaag zal zijn vergeten
tot deze ijzige arm huiswaarts vlucht

Waaien

Wind fluit om het huis
Door zijn kieren eveneens
Koude gure bries