Dorst

kleine belletjes van geluk kruipen
klauteren als spelende kleuters
vliegen in kleine verticale treintjes
uren zou ik kunnen blijven staren
mij vergapen aan spelen achter glas
vergeef mijn gulzig wezen zijn
dat je binnen 5 minuten op was

Ragnar

Ragnar was wat later opgestaan dan gebruikelijk. Normaal gesproken leefde hij het liefste met het ritme van de zon en de seizoenen. Al was dat wel vooral een ochtendroutine realiseerde hij zich.

De avonden waren hem eigenlijk nooit lang genoeg. Vooral wanneer de mede smaakte en het gezelschap bestond uit diegenen leefde voor waar hij voor stond: “alles uit het korte leven halen wat het in zich heeft.”

Met koffie in de hand en het gezicht in de zon sloot hij de ogen om nog even in de stilte naar gisteren terug te keren.

Een dag omlijst in een gouden regen.

error: De inhoud is beschermd !!