hoe ze naar mij lacht
vanuit de verte in haar vrij zijn
van al wat mij zo dwars zit
tot aan golvende vlucht, zij zich losrukt
vanuit omlijstend geelgroen buiten
Maand: juli 2021
Vergeten
Ze was zo prachtig
voor ze verviel in godvergeten sterven
alleenzaam verbleekt tussen al dat krachtig groen
gelaten slaat zij vele schimmels gade
die haar binnenin stilaan verteren
Herkauw
laatste resten avond
laten zich prima smaken
zo met zijn allen
Gulpen
de dag danst met luwe lentezon
zwiert hoog en laag tussen oude daken
huizen eenvoudig neergekwakt, ooit
zo van: hier zal leven mooi zijn
Spreekwoordelijk
tegen wil en scheen schopte de man zijn hamer
hard onder zijn luie donder vandaan,
valt de arme ziel onder de arm voorover
met de neus in de boot zijn vooronder,
ziet hij niet langer heil in de slagen om de armen te ontwarren,
zoveel knopen telde hij zojuist al op zijn passen,
hij vlijde zijn oude hoofd in eelt te berde
vergeten dat zijn in het niet verzonken
vergulde pillen
weer eens bij die verdoemde snoek op zolder lagen