tegen wil en scheen schopte de man zijn hamer
hard onder zijn luie donder vandaan,
valt de arme ziel onder de arm voorover
met de neus in de boot zijn vooronder,
ziet hij niet langer heil in de slagen om de armen te ontwarren,
zoveel knopen telde hij zojuist al op zijn passen,
hij vlijde zijn oude hoofd in eelt te berde
vergeten dat zijn in het niet verzonken
vergulde pillen
weer eens bij die verdoemde snoek op zolder lagen
