laat wat moet maar bungelen
lap je laarzen aan de regels
poets je tanden met wat geel is
schreeuw hard door broedseizoen
Doorgeslagen
Maand: oktober 2021
Bruinst
vandaag in overdaad
opgeladen
als de Tesla aan de paal
overladen
met een pas bevallen zon
lekker laven
zonder smeersels
overheerlijk ongezond
Dichtbij
verbleef je maar
weer eens even
tussen hier en mij
die paar centimeter
waarin ik je haren
zie bewegen
je blik iets afgewend
wat verlegen
tot aan de kus
Door
Lig ik ziek, slapend aan haar voeten
Zal zij op tenen verder moeten
Tot haar nagels splijtend bloeden
Sleept zij zich voort door deze wanstand
Volwassen
op sterven na groot
deels nog ongeboren
dodelijk nieuwsgierig
redeloos verloren
Rijmend
Ik gedij liefst in het donker
altijd schaduw over mijn gezicht
voel een lentekriebel lonken
nu ik hier samen met jou dicht
Klim
zoveel stappen nog te maken
vooraleer ik boven zal geraken
al wat voor mij ligt zal overzien
even doorzetten maar dan
misschien
of nog even heerlijk verder dromen
Nuchterder
Met een Zeeuw en een Fries
blijft de taal verschoond
van opsmuk, gezever, gebries
wordt het pure beloont
Ruis
Voel hoe dit lijf lijdt onder deze dageraad
wenst dit wezen, nog even ongewekt verbleven
opgewekt gekwetter ongehoord, onverstoord
dus, houd even nog je grote bek!
rauwe bonken binnen warme stramme vezels vlees
liggen net zo heerlijk oud te vrezen
Verzwegen
vergeet hoe ik toen sprak
over hoe mooi wij samen waren
hoezeer ik daar vergeten was
ware woorden uit te spreken