je ademde hem aan – de berg
in al zijn ongerept rekte jij je luid
gaf je over en vlak voor het gaan
bracht hij antwoord in een lach
de kracht die je voelt, soms mist
is daar en hier, waar jij ook gaat
omdat jij hem al in je draagt
Tag: berg
Klim
zoveel stappen nog te maken
vooraleer ik boven zal geraken
al wat voor mij ligt zal overzien
even doorzetten maar dan
misschien
of nog even heerlijk verder dromen
Klim
op
mijn weg
naar de top
zie ik af en toe
mijn eigen dood
recht in zijn ogen
en bedenkt hoe fijn
ik vanmorgen vroeg
heerlijk rustig zat te zijn
had ik zoveel beter besloten
fietsen te laten voor wat het was
blijkt de weg omhoog mijn diepste put
Top
zij keek mij aan
met haar groots zijn
nietig kroop ik over witte kruin
gesloopt in lijkbleek buiten adem
bulderend hart raast binnenskamers
boven pijnlijk peinzen uit
de dood viel richting dal
naast de keuzes van de nacht
Dal
Tussen bergen verborgen
Ruilt de nacht haar duister
begint een nieuwe morgen
waarnaar ik rustig luister