Adem

je ademde hem aan – de berg
in al zijn ongerept rekte jij je luid
gaf je over en vlak voor het gaan
bracht hij antwoord in een lach
de kracht die je voelt, soms mist
is daar en hier, waar jij ook gaat
omdat jij hem al in je draagt

Top

zij keek mij aan
met haar groots zijn
nietig kroop ik over witte kruin
gesloopt in lijkbleek buiten adem
bulderend hart raast binnenskamers
boven pijnlijk peinzen uit

de dood viel richting dal
naast de keuzes van de nacht

error: De inhoud is beschermd !!