Ragnar was wat later opgestaan dan gebruikelijk. Normaal gesproken leefde hij het liefste met het ritme van de zon en de seizoenen. Al was dat wel vooral een ochtendroutine realiseerde hij zich.
De avonden waren hem eigenlijk nooit lang genoeg. Vooral wanneer de mede smaakte en het gezelschap bestond uit diegenen leefde voor waar hij voor stond: “alles uit het korte leven halen wat het in zich heeft.”
Met koffie in de hand en het gezicht in de zon sloot hij de ogen om nog even in de stilte naar gisteren terug te keren.
Een dag omlijst in een gouden regen.
Tag: vikingen
Ragnar
Zou Ragnar ook wel eens op een lome zondagmorgen als deze voor zich uit hebben zitten staren met een gevoel nog steeds te slapen?
Even een dag de boel de boel te willen laten zonder het oeverloze gezeur van besluiteloze onderdanen aan zijn verweerde hoofd
Met een hoorntje mede en een schaal gedroogde stukken kabeljauw in de zon over de zee in het niets blijven staren tot de zon weer verdwijnt
Geknipt
In zwarte cape strijk ik neer
op mijn zo lang gemiste troon
“Hoe ik het wilde hebben”
Dit vraagt om visie en inzicht
daarvoor ben ik ooit geboren
Mijn klamme hand strijkt
door lange grijze manen
die golven in wijze slagen
“Laten we eens wat anders doen”
Het orakel had door mij gesproken
De toekomst lag in de zachte handen
van haar en haar haarinstrumenten
De lucht raakt snel verstikt
door dotten dode punten
Een halsstarrige kuif verstuift
vol schaamte als fijnstof
over mijn boetekleed omlaag
“Dat is dan 23,75 Ragnar”
Ragnar (limerick)
Er was eens een Viking uit Kattegat
Die niet genoeg had aan één stad
Hij stapte op een schip
En werd zo’n groot begrip
Dat hij zelfs op Netflix een serie had