In zwarte cape strijk ik neer
op mijn zo lang gemiste troon
“Hoe ik het wilde hebben”
Dit vraagt om visie en inzicht
daarvoor ben ik ooit geboren
Mijn klamme hand strijkt
door lange grijze manen
die golven in wijze slagen
“Laten we eens wat anders doen”
Het orakel had door mij gesproken
De toekomst lag in de zachte handen
van haar en haar haarinstrumenten
De lucht raakt snel verstikt
door dotten dode punten
Een halsstarrige kuif verstuift
vol schaamte als fijnstof
over mijn boetekleed omlaag
“Dat is dan 23,75 Ragnar”