Moe

vellen kraken over oude ogen
ik ze langzaam open
lang ga lopen door de dag
die nog moet ontwaken

raap ik gefluister en gefluit
van tussen groen verscholen leven
onderwijl vergeten
hoe donker daarstraks was

Toen

Weet je nog hoe vroeger rook
de deken waar de tent van was
over stoelen van de eethoek
en niets anders te beleven
dan samen zijn alleen

Of waar je verstopt zat
zodat niemand je kon vinden
behalve moeder dan
die alles altijd zag

Weet je nog waar je speelgoed stond
met je auto die zo soepel reed
hoog stuiterde op perfecte veren

Het deksel van de koek
even sissen voor het sluiten
want dat moest je destijds
voor altijd verse

Trouw

ik wist het destijds al meteen
met haar voel ik mij nooit alleen
kracht verpakt in pracht
is wat ik daar toen dacht

tot aan de sterren en de maan
is waar wij samen zullen gaan
en al klinkt dit iets als zweven
jij bent het mooiste in mijn leven

je ergert je weleens donkerblauw
maar zelfs na een flinke snauw
weet dat ik altijd van je hou
jou als mijn prinses beschouw

je kent mij beter dan ik jou ken
weet dat ik alleen van jou ben
blijf tot aan het broos en oud
gelukkig en met mij getrouwd

error: De inhoud is beschermd !!