Gedichten die jou raken waar het hoort
Weet je nog hoe vroeger rook
de deken waar de tent van was
over stoelen van de eethoek
en niets anders te beleven
dan samen zijn alleen
Of waar je verstopt zat
zodat niemand je kon vinden
behalve moeder dan
die alles altijd zag
Weet je nog waar je speelgoed stond
met je auto die zo soepel reed
hoog stuiterde op perfecte veren
Het deksel van de koek
even sissen voor het sluiten
want dat moest je destijds
voor altijd verse
zwerven door mijn denken
via vele jeugdherinneringen
onbezorgd lijken ze te zijn
hoewel ik toen al beter wist
Begraven in karton verscheen opeens de pijn
van de zesde klas zoals hij toen nog heette
verpakt oud zeer verhulden stil gehuilde tranen
ik die met slechts zes weken nog te gaan
vervroegd afzwaaide naar een nieuw huis
thuis niet langer meer bestond
Onder een vrolijk deksel vol unieke paren
herleefden oude wonden in brieven
naast vergeelde foto’s van weleer
bij elkaar als de plaatjes uit de doos
was niet langer vanzelfsprekend
maar het gemis wat waarheid was
Ik kende Kenny al
vanaf kleuteren vanuit de auto
waar hij zo hard zijn best deed
ook gedraaid te worden
In die tijd een strijd van
het juiste cassettebandje vinden
in het dashboardkastje
tussen de snoep
Pa en ma streden in hard duel
tussen Kenny en Johnny Cash
namens bestuurder
The Cats of BZN
namens bijrijdster
Kenny won regelmatig
mede dankzij Dolly
waarbij drie broers zongen
vanaf de achterbank
over Islands in the Stream
alsof we wisten wat het betekende
“Kunt u wel met één hand los fietsen meneer”,
sprak een jongen van hooguit een jaar of zes
mij voorbijfietsend in het donker
Ik bedacht mij geen seconde
en loog glashard tegen de knul met lef
“Dat kan bijna niemand!”
Met losse hand fietste hij stralend verder
en sprak bijna zingend:
“Ik wel!”
Vandaag
Na drie uur keihard onderhandelen
Eindelijk een besluit
De handen geschud
Wij, de ouders
Gaan electrisch rijden
De eerste dag nadat
Zij, de welbespraakte jeugd
De lichten eens uit doet
En de deuren sluit
Achter beide konten
Levenslange vlinders
In een zeker lot verloren
Verborgen achter tralies
In verstand begraven
Knagen zacht van binnen
Laten pijnlijk voelen
Een fijn intens verleden
Dat ik niet wil vergeten