Tranen

wij leven door in de leegte
die je hier voor ons bewaarde
gevuld met al jouw mooi

herinneringen
verpakt in verdriet
want jij bent hier niet

in alles wat jij was,
groeide ook je sterven
een innig afscheid wat ons restte
je laatste knuffel, je warme hand

jij ons nu meeneemt naar een morgen
waar met de stilte en het gemis
enkel de liefde fluistert

Vriend

wat zou ik vandaag graag naast je staan
maar helaas ben jij nog dood
een lang jaar alweer

zou je dood zijn wanneer jij toen besloot
thuis te blijven, alleen die ene keer
zou je dan weer leven

wat doet jou missen vaak nog zeer
je lijkt welhaast aan mij vast te kleven
kijkt mij in stilte soms nog even aan

vertelt mij vooral te zijn wie ik wil zijn
groots te blijven denken,
nooit te klein

Zwijggraag

kom jij weer snel eens naast mij zwijgen,

in gedachten samen vogels kijken of naar kleine dingen die soms veel groter lijken, door ze met aandacht rustig te bekijken

kom jij weer eens naast mij lopen, ik had nog zo graag een keer in je jas gekropen, met een knuffel op snel weerziens hopen

gaan we nog eens samen eten, ik zal de pannenkoeken nooit vergeten, had nog zo graag met je aan tafel gezeten

springen we nog eens op de fiets, samen zwerven door het grote niets, gewoon verdwalen dat heeft ook wel iets

blijf je een beetje bij mij leven, af en toe, het hoeft steeds maar even, nog samen eens wat moois beleven, al is het slechts in mijn hart verbleven

kom je weer snel eens naast mij zwijgen?

error: De inhoud is beschermd !!