woest waait de winter nog maar even
nu bitterkoud is uitgebleven
raast zijn radeloos
bijna moedeloos
in laatste zucht
Winter
Maand: december 2022
Aangelijnd
over de lijnen van jouw rug
vind ik het dier in mij terug
wil ik je kussen, likken, bijten
over het matras heen smijten
of teder strelen vlinderzacht
van schouders tot aan billenpracht
niets anders dan in stilte naar je kijken
jij meer dan deze droom zal blijken
Naastgelegen
laat mij maar liggen in de berm
waarlangs het rare leven raast
ik draai mij even op mijn rug
sluit rode ogen
naast al het ander aangereden
wacht ik op paardenbloemenpluis
en libellen – zwevend op geruis
denk of jij mij nu ook missen zou
Thuis
jij brengt mij het licht van thuis
bent de warmte van de haard
hoort mij spreken in mijn denken
geeft ruimte die nog niet bestaat
jij bent de deken in de late avond
als de twijfel om mijn oren slaat
bloed kruipt waar het ijzig stremt
ik het duister in mijn denken laat
Blik
jij kijkt als een haas in het licht
bang voor dit eigen blij
liever hang je boos onder grauwe lucht
schuilend in oud verdriet
ik voel hoe je tussen deze dwang hangt
de angst voor het geluk
slaat alles stuk op onzekerheid
vervliegt in vuilig schuim
Nagels
in tijgerlijk, bijna keizerlijk blauw
drijft zij de krijger in zijn nauw
lijken klauwen in lef verzonken
verscheurd tot duizend repen
kleurt bloed naar lippenrood
waar overgave wordt gegeten
Vellen
schrikken doe ik niet meer
eenmaal uit de kleren
heb ik leren accepteren
ook te slijten in dit vel
al wist ik dat al wel
negeer ik mijn verval
zal sterven mettertijd
in het harnas blijken
mijn overwonnen lijden
Dromer
als kind weet ik nog goed
hoe heerlijk ver ik was in verhalen
die ik hongerig vrat met leergierige ogen
een moeder, vader of broeder doorbrak mijn ver
met het meermaals herhalen van mijn naam
meestal om snel even te eten
tot aan vlug verder lezen
of maar net op tijd in de klas te zijn
Vrij
laat hem maar gaan, je ik
nu hij je soms verstikt
in alle twijfel, doen en laten
hij zal je stilletjes verwonderen
met het schitteren van de zon
verhelderend als open water
gooi hem los om jou te voeden
en beleef je stoutst vermoeden
laat hem maar gaan, je ik
Voelen
komt dat voelen ooit weer terug
ik knijp nog eens in mijn vel, niets
idem dito tijdens Johnny Cash
gisteren kippenvel, vandaag niets
de ultieme test bij de warme bakker,
een versgebakken gevulde koek,
niets
zat jij maar op mijn schoot,
je zachte handen over mijn gezicht
vervuld van ons en
onderweg naar samen
wist ik nog wat voelen was