Gedichten die jou raken waar het hoort
zo loop ik naast het kind in mij
hij ziet hoe ik toen zag
knijpt in mijn warme arm
vraagt zachtjes
met mijn lach
waar ik nu weer was
ik dacht elders
ergens anders
aan mij en hem voorbij
hoe het ooit was
ongezien, onbeleefd
alles nog zo mooi verpakt
met slechts ongerepte onschuld
waarin je nog stout dromen mag
bij zichzelf aangekomen
leek hij op een ander
bleek wat was gezocht
reeds vervlogen met de tijd
liep mijn mij weer
vandaag dan toch
zowaar het stille donker in
richting eigenwaarde
waar de schroeven van
wel wat aandraaien
behoefden met
een eenvoudige knik
even hardop zeggen
dat ik gezien en
echt ben
onderweg
naar mijn echte ik
stonden alle oude mij’s
mij na te staren
doods aan te gapen
voelde hun bezwaren
op mijn pad wegen
mitsen en maren
voor voeten gesmeten
lieten mij harder stampen
luider dan bas en drum
van pas geopend hart
wat eindelijk klopte
met wie ik nu ben
nooit meer bloeden
voor die ander
hier binnen mijn buiten
raast een ontevreden mij
door deze dwaze woestenij
van ondiep denken
doordrenkt tot aan het bot
van de vele tergend trekkende vragen
smekend om rust , richting,
maar vooral naar daar waar de vrijheid
van verplichtingen verschoont overblijft
als broodnodige brandstof
mijn kern te kunnen zijn, Midden-aarde
alles wat ik ken, slechts ben
hier wil zijn
de zwerver zonder spijt
ziet de onuitgesproken woorden
dwars door verslapte praatjes
spitst haar altijd wijze oren
zonder wat te hoeven horen
Maakt je wakker
met een schok maar
weet je weer te sussen
wanneer jij de slaap
niet weet te vangen
jankend op het kussen
is wie jij was, loopt met je mee,
neemt jou in haar oude handen
op weg naar wie je weet dat je bent
voordat jij dit al kunt bevatten
soms blijven juiste woorden ongevonden
om dat wat ooit daar was vast te vatten
in te kleuren met haar zingevende zinnen
graaf je alsmaar dieper door gedachten
tot jou enkel nog de stilte overkomt
zwijgen, kijken en eenvoudig verblijven
lijkt deze pijn zo zuiver te beschrijven
Pas toen ik was
wie ik wilde zijn
wist ik pas,
dat ik toch iets
anders wilde zijn
Alleen in denken
Is niet gelijk aan eenzaam
Leert je ik kennen
Daar staat
een bonte verzameling DNA
ingekleurd
met een liefdevol leven
bekrast
met ruzies, verdriet en pijn
doffe deuken
door mislukkingen zonder spijt
verborgen
achter bonte slingers der overwinning
hij staat
pronkt in vol ornaat
trots
op wie er naar hem staart
met de ogen van een woeste krijger