ik vrat je weg, de weg, van hier
daar moest het zijn vandaag
je was erbij, dwaalde met de strepen
deelde wat er bij je speelde
alsmaar verder van het wij
Autobahn
Tag: zwerven
Thuis
waar kom ik thuis, vind ik mijn kussen
onderweg of ergens tussen, in berusten
welke schoot draagt alle troost
vraagt af hoe het was die hele poos
mijn immer onderweg gedogend
Zwerver
Laat mij
verdwalen
in verhalen
zonder slot
in het midden
blijven tot
onderweg voelt
als mijn lot
Dakloos
doodvermoeide ogen
verduisteren met de zon
vandaag verlaat traag
nu diep zwart verschijnt
onder bleke huid
klopt koud hart traag
tegen te zware steen
op mijn lege maag
onder dunne deken
kruip ik mij klein
ril eenzaam in stilte
mijn doelloos bestaan
Zwerver
hier binnen mijn buiten
raast een ontevreden mij
door deze dwaze woestenij
van ondiep denken
doordrenkt tot aan het bot
van de vele tergend trekkende vragen
smekend om rust , richting,
maar vooral naar daar waar de vrijheid
van verplichtingen verschoont overblijft
als broodnodige brandstof
mijn kern te kunnen zijn, Midden-aarde
alles wat ik ken, slechts ben
hier wil zijn
de zwerver zonder spijt
Alleen
In je eentje
nooit alleen
met je denken
om je heen
foto’s drijven
regels schrijven
grijpen wolken
die overdrijven
Zwerver
Wil ik verdwalen
of mij volledig verliezen
in verwondering
Bewegen, vluchten
of hier bevriezen
in vergeten vergezichten
Zwerven door
nog ongekende morgen
naar het weidse niets
wat lijkt verloren