geniet je wel genoeg
van wie jij bent
vandaag
van wie daar staat
van wat je raakt
je tot jou maakt
Besef
Tag: zelfbeeld
Stevig
Zo af en toe
wankel ik
gewoon even
omdat het kan
tussen hoop en vrees
dat hedendaagse leven
het al of niet
mee willen zweten
in deze ‘rat race’
over wie er blijft
met mij, dan
in de stilte
waar stof daalt
en eenzaam
vragend kijkt
in nieuw niets
wat alles lijkt
Zwerver
hier binnen mijn buiten
raast een ontevreden mij
door deze dwaze woestenij
van ondiep denken
doordrenkt tot aan het bot
van de vele tergend trekkende vragen
smekend om rust , richting,
maar vooral naar daar waar de vrijheid
van verplichtingen verschoont overblijft
als broodnodige brandstof
mijn kern te kunnen zijn, Midden-aarde
alles wat ik ken, slechts ben
hier wil zijn
de zwerver zonder spijt
Twijfel
Wat is het wat mij
stopt mezelf te zijn
Welke stem ontkracht
rukt de macht
uit het hart
Wie ontnam mijn ik
Ontvreemde me
van wie ik ben
Zijn het niet slechts
vragen, als spoken
die mij hier laten
wankelen
Ik
Met jou deel ik mijn leven
maar niemand die je ziet
al kom je soms heel even
dan weer heel lang niet
Je bent het kind, in mij
wat nog iets zeggen wil
Voelt zich nog niet vrij
Blijft dan ook maar stil
Zichtbaar in een raam
waar ik je meteen herken
Verlegen en soms eenzaam
wie ik hier in woord verken
Reflectie
Wie staat mij daar
Nu aan te staren
In de spiegel
Hier vandaag
Is dat hoe ik mijzelf zie
Hoe ik elders overkom
Een vragende blik
Bekent te willen weten
En ook weer niet
In welke mate
Deze beide
Op elkaar lijken