Drempel

hij trapt tegen de steen die daar ligt
op het schemerende pad
van zijn zo lange weg naar huis
koud rolt de kleine rots in het natte gras
waar het net nog zo vol leven was

kon hij zich ook maar eens verstoppen
tot het weg was, wat het dan ook was
want dat kon hij erg slecht duiden
het gevoel nergens bij te horen
en toch vaak ook zo gemist zijn

nog niet vergeten door zovelen
maar al verloren in het niets
het denken aan het loze leed
wat hem lijkt te doorsnijden
tot niets dan dunne plakjes pijn

Zwerver

hier binnen mijn buiten
raast een ontevreden mij
door deze dwaze woestenij
van ondiep denken
doordrenkt tot aan het bot
van de vele tergend trekkende vragen
smekend om rust , richting,
maar vooral naar daar waar de vrijheid
van verplichtingen verschoont overblijft
als broodnodige brandstof
mijn kern te kunnen zijn, Midden-aarde
alles wat ik ken, slechts ben
hier wil zijn
de zwerver zonder spijt

error: De inhoud is beschermd !!