zoals je naar mij kijkt
schitterend in al jouw zijn
en hoe jij op mij lijkt
Ik
Tag: spiegel
Trots
Ik bekeek mijzelf trots, ineens
recht in de ogen bleek bleek bruin
geenszins vermoeid, bloeiden
schitterende onwerkelijkheden
achter doorbroken stalen tralies
oude tranen warmen, bevangen
door een glinsterend verlangen
Ego
Met een kwartier nog op de klok
Neem ik nu een best wel grote gok
Snel nog iets voor jou te schrijven
Bij voorkeur zonder overdrijven
Ik wil je zeggen dat ik van je hou
Iets wat ik veel vaker zeggen zou
Dan ik tot dusver heb gedaan
In ons te hectische bestaan
Grijp ik dit moment nu even snel
Schrijf snelle krabbels op een vel
Jij bent topvent waar ik op lijk
Zoals ik hier nu in de spiegel kijk
Kijker
Zoals blikken doden
troosten ogenblikken
in herkenning
lijken ze leugens
ontwijkend te verraden
door schaamte
gadegeslagen
terneergeslagen
weggekeken
vervlogen verre dromen
gedachten omlijnd in kaders
vol vermoeidheid
naast verdrongen verdriet
Ziel
Daar staat
een bonte verzameling DNA
ingekleurd
met een liefdevol leven
bekrast
met ruzies, verdriet en pijn
doffe deuken
door mislukkingen zonder spijt
verborgen
achter bonte slingers der overwinning
hij staat
pronkt in vol ornaat
trots
op wie er naar hem staart
met de ogen van een woeste krijger
Leugen
Zolang je ’s morgens
Jezelf nog ziet
Is een leugen
Zo erg nog niet
Ikke
Een selfie maken
Jezelf overgeven aan
Pixels van je ik
Kracht
Kracht
Lees ik
In je blik
Spiegel van je ziel
Breekbaar
Reflectie
Wie staat mij daar
Nu aan te staren
In de spiegel
Hier vandaag
Is dat hoe ik mijzelf zie
Hoe ik elders overkom
Een vragende blik
Bekent te willen weten
En ook weer niet
In welke mate
Deze beide
Op elkaar lijken