het kan soms ineens gebeurd zijn
vanuit het niets alles kunnen
of plots vallen in het niets
waar bewegen verblijft
in het bevriezen
soms
Af en toe
Tag: zelfkennis
Solo
alleen ben ik nog nooit geweest
behalve in mijn denken dan
waarin ik te vaak verdwaal
in een antwoord op vragen
of bijna barst van de ideeën
op zoek naar een samen
Nu
wat ik vroeger ooit wilde zijn
ben ik nog nooit geweest
behalve vrolijk zijn dan
en dat trachten te blijven
zonder schijn
Ik
Waande ze zich verloren ?
Ze stootte tegen ware ik welke zowaar ineens verscheen.
Zij die niet van hokjesdenken houdt ?
Met een luide schreeuw overstemde zij alles en iedereen met een blik die geen vragen duldde.
Haar zelve naar de ‘vergeten’ groep verbandt?
Nooit liet zij zich ooit nog lijdzaam ondersneeuwen, laat staan laffe labels opplakken, die bleken simpelweg ongepast op het hier en nu.
En haar wortels door elkaar gehaald?
Alleen in eigenheid zou al het later zoveel harder groeien.
Haar hart zoet zoals het was bedoeld …
zoals het vandaag eindelijk voelt …
Daar
op sterven na groot
deels nog ongeboren
dodelijk nieuwsgierig
maar redeloos verloren
Geregel
Ontregel
al jouw ongeschreven regels
Laat enkel ongebonden
jou nog binden
Gooi ze stuk
stamp ze fijn
op grauwe tegels
Laat jouw jij
zich door vrijheid
maar verslinden
Twijfels
ik leg mijn lot
voor jouw voet
en voel de prijs
op mijn hoofd
nu mijn nek bloot buigt
schaam schuimt van de kruin
tot aan de hak
die in het zand zacht knarst
en de stap zet
naar wat nog niet is
maar snel zo waar blijkt
als ik te lang daar blijf
waar het veel te vaag is
haal mij weg
uit slechts dit niets
breng ons naar die plek
de plaats met stil en fijn,
naast het jij en mij
op reis naar iets meer wij
Ik
wilskracht kraakt
onder het juk van een sluimerend zijn
wat zich vretend een weg baant
door een nog altijd ongeboren ik
verloren dwaalt het geluk
door oude klamme gangen
druipend van ontketend verlangen
versmolten tot een enkel zijn
Authentiek
eigenheid
blijkt eigendom
uiteindelijk eigenaardig eigenaar
van iedereen die eigenzinnigheid
respecteert
Bloot
vind je ook niet
dat het tonen loont
van waar je hart woont
zonder schroom te blozen
in dat ongemakkelijke hoekje
van het zacht te durven zeggen
wat je bozer schreeuwen wilt
het tere binnen naar het rauwe buiten
bloot en onbeschermd herboren
op die klamme tegels voor je thuis
je lief te laten kozen om niets
niets meer dan je maar bent