je ademde hem aan – de berg
in al zijn ongerept rekte jij je luid
gaf je over en vlak voor het gaan
bracht hij antwoord in een lach
de kracht die je voelt, soms mist
is daar en hier, waar jij ook gaat
omdat jij hem al in je draagt
Tag: kracht
Liefde
Verwond maar ongeslagen
grijpt zij de Ware Liefde
in beide handen
Bevochten met eigen leven
krijgt niemand de kans
haar ooit te roven
Gevoed door warmte en passie
Straalt ze, om met oerkracht
alle haat te verdoven
Omdat de liefde
nu eenmaal alles is
Ziel
ziet de onuitgesproken woorden
dwars door verslapte praatjes
spitst haar altijd wijze oren
zonder wat te hoeven horen
Maakt je wakker
met een schok maar
weet je weer te sussen
wanneer jij de slaap
niet weet te vangen
jankend op het kussen
is wie jij was, loopt met je mee,
neemt jou in haar oude handen
op weg naar wie je weet dat je bent
voordat jij dit al kunt bevatten
Waterkracht
De kracht van water
Maakt uit de hoogte diepte
In zijn vrije val
Kracht
Kracht
Lees ik
In je blik
Spiegel van je ziel
Breekbaar
Schater
Met mijn kop in de wind
En de regen in de ogen
Lach ik hard
Ben ik op mijn best
Al gooit het leven
Bomen op mijn pad
Laat mij zwoegen
Door diep dikke drek
Lach ik nog harder
Zet een tandje bij
Ik laat mij niets vertellen
Kies mijn eigen pad
Met een grote glimlach
mijn gezicht
Pirouette
Een stralende danseres
Zweeft in passie door het leven
Wat het ook voor haar voeten gooit
Ze valt hard of struikelt
Voelt de pijn en ziet de wonden
En lacht in een pirouette
De borst vooruit
Haar blik open en krachtig
In alles prachtig
Dansend in het nu
Leeft zij het leven als een feest
Meisje in de schaduw
Achter een strenge bril
Ligt een vragende blik verscholen
Vol verlangen
Van pijn verwrongen:
Zie mij en troost mij
In een krachtig brein
Beuken de dilemma’s
Om richting en keuze
Ontspinnen vragen zich
In complexe spaghetti
Hopeloos verstrikt
En vastgelopen
Zit daar binnen een wild dier
Verscholen in het gras
Op zoek naar de prooi
Die wordt verslonden
Verscheurd met huid en haar
Verzadigd ligt ze rustend
Doordrenkt in bloed
Naast de prooi die leven heet
Zit daar echter ook het kind
Zachtjes snikkend en ongezien
Verscholen in de schaduwen
Van een verleden vol geliefden
Die zij liet stralen en stijgen
Ten koste van haar eigen kleur
Maar bloeit daar ook een roos
Vol van energie en in volledige passie
Genietend in het moment
In overgave en in kwetsbaarheid
Beschermd door doornen
Gooit ze nu de teugels los
Het zadel af
Spuugt het bit van twijfel
Woedend op de grond
Stampt briesend van verlangen
Los van angst en begrenzing
Hier en nu
Midden in het heden
Ze laat ons voelen hoe het is
De wereld te verschalken
Vanuit een gouden hart
Met open tere ziel
De schaduw omarmt in licht
Stralend vol vertrouwen
En immense kracht