Adem

je ademde hem aan – de berg
in al zijn ongerept rekte jij je luid
gaf je over en vlak voor het gaan
bracht hij antwoord in een lach
de kracht die je voelt, soms mist
is daar en hier, waar jij ook gaat
omdat jij hem al in je draagt

Ziel

ziet de onuitgesproken woorden
dwars door verslapte praatjes
spitst haar altijd wijze oren
zonder wat te hoeven horen

Maakt je wakker
met een schok maar
weet je weer te sussen
wanneer jij de slaap
niet weet te vangen
jankend op het kussen

is wie jij was, loopt met je mee,
neemt jou in haar oude handen
op weg naar wie je weet dat je bent
voordat jij dit al kunt bevatten

Meisje in de schaduw

Achter een strenge bril
Ligt een vragende blik verscholen
Vol verlangen
Van pijn verwrongen:
Zie mij en troost mij

In een krachtig brein
Beuken de dilemma’s
Om richting en keuze
Ontspinnen vragen zich
In complexe spaghetti

Hopeloos verstrikt
En vastgelopen
Zit daar binnen een wild dier
Verscholen in het gras
Op zoek naar de prooi

Die wordt verslonden
Verscheurd met huid en haar
Verzadigd ligt ze rustend
Doordrenkt in bloed
Naast de prooi die leven heet

Zit daar echter ook het kind
Zachtjes snikkend en ongezien
Verscholen in de schaduwen
Van een verleden vol geliefden
Die zij liet stralen en stijgen
Ten koste van haar eigen kleur

Maar bloeit daar ook een roos
Vol van energie en in volledige passie
Genietend in het moment
In overgave en in kwetsbaarheid
Beschermd door doornen

Gooit ze nu de teugels los
Het zadel af
Spuugt het bit van twijfel
Woedend op de grond
Stampt briesend van verlangen
Los van angst en begrenzing
Hier en nu
Midden in het heden

Ze laat ons voelen hoe het is
De wereld te verschalken
Vanuit een gouden hart
Met open tere ziel
De schaduw omarmt in licht
Stralend vol vertrouwen
En immense kracht

error: De inhoud is beschermd !!