Gedichten die jou raken waar het hoort
doorlopend doolt door mijn romp
dat zagende gevoel
besta ik wel genoeg
zie ik wat er nu voor mij staat?
ben ik bij alles om mij heen
nog steeds alsmaar alleen, samen
met mijn denken zonder delen
danst gevleugeld woord dwaas
tot ik het verzuip in het diepe
drijf ik doelloos, lonkt begrijpen
aan de verte van drassig land
verdronken in fluisterend groen
mijn open blik naar donker water
denk ik terug
aan onze eerste zoen
verschijnt dat vroeger
in dit later
Kleine plakjes ziel
van wie ik ben verloren
bewaart naast vergezichten
van waar ik ben geweest
Hoor zo helder
de gesprekken nog, herleef
dierbare uren, vingers
die het hart blijven strelen
Lijkt afscheid uitgebleven
door een intens herbeleven
bladerend door het boek
van eigen leven
soms blijven juiste woorden ongevonden
om dat wat ooit daar was vast te vatten
in te kleuren met haar zingevende zinnen
graaf je alsmaar dieper door gedachten
tot jou enkel nog de stilte overkomt
zwijgen, kijken en eenvoudig verblijven
lijkt deze pijn zo zuiver te beschrijven
Verpakt
in glimlach
loopt deze avond
rustig met mij mee
naast een hoofd vol gedachten
aan verre vrienden
als vingerafdruk
meegedragen
in mijn hart
Gedachten stromen over
kolken in donderwolken
vol ongewogen vragen
verzwolgen, bedolven
tot antwoorden volgen
Schreeuwen verstoren pas geschapen dromen
Scheuren schone slaap uiteen in grijze schemer
Schimmen lopen schuw naast verloren eenzaamheid
Schampere lach klinkt nu aangezichten
zonder monden hard vallen zonder tanden
Schrik in bloeddoorlopen ogen
harde zwarte tranen brakend
Schokkende lichamen zwijgen plots
Schuimend schallen zij laatste wensen,
stervend in eigen nutteloos verwijten
Schaamteloos getuigen de doden
nu ik ook eigen ogen moet sluiten
Hoofd loopt
langzaam leger
Ik mag mee
op ochtendmars
onbekende paden
onlesbaar genieten
zonder mijn lijf
komt hij nergens
waar hij nu wil zijn
Die punt aan de horizon
Waar de zon komt of gaat
Alle sterren heen verdwijnen
De maan zijn kunsten start
Is waar ik mijn gedachten stuur
Tot ze niets meer zijn dan zwart
Er enkel nog dromen boven komen
In stilte verblijf ik
Tussen nu en straks
En kan ik slechts kijken
Naar mensen met haast
Of gelijken die staren
Samen met mij
In het grote niets
Wat alles is