Besef

had ik je toen ook al maar gezien
voor ik met huisje, boompje, beestje
dit wezen werd in dit hier vandaag
wat wist ik toen niet wie ik daar was

kon ik nog maar heel even terug
een tikje schaven aan mijn keuzes
wat beter stilstaan bij wat ik voelde
heel dichtbij mijn ware zelf verbleven

Passie

je haar draagt je bijna
lange krullen buigen langs je hals
en dagen mij uit ze te volgen
naar waar ze mij vragen te gaan

je blik laat mij gloeien
neemt mij mee het duister in
ik luister hoe je op mij ademt
en de mijne beneemt
in deze dans van huid op huid

Waar

ware woorden waren welkom
waar alleen oude leugens leefden
en wartaal wollig overdreef

waarheid laat zich enkel raden
tot zij zich waarachtig laat ontwaren
in haar ware aard

Vraag

raak ik ooit uitgeschreven
over het te vaak uitgegleden
in dit rauwe hier verbleven
tot onuitgesproken woorden
glad vergeten
met al ons samen leven
plots vertrokken bleken

raak ik ooit nog onbevangen
geraakt door intens verlangen
verloren in ongekende passen
onbezonnen zoenend
op het natte gras
tot ongestoord
een nieuwe zon op kwam

Drempel

hij trapt tegen de steen die daar ligt
op het schemerende pad
van zijn zo lange weg naar huis
koud rolt de kleine rots in het natte gras
waar het net nog zo vol leven was

kon hij zich ook maar eens verstoppen
tot het weg was, wat het dan ook was
want dat kon hij erg slecht duiden
het gevoel nergens bij te horen
en toch vaak ook zo gemist zijn

nog niet vergeten door zovelen
maar al verloren in het niets
het denken aan het loze leed
wat hem lijkt te doorsnijden
tot niets dan dunne plakjes pijn

error: De inhoud is beschermd !!