had ik je toen ook al maar gezien
voor ik met huisje, boompje, beestje
dit wezen werd in dit hier vandaag
wat wist ik toen niet wie ik daar was
kon ik nog maar heel even terug
een tikje schaven aan mijn keuzes
wat beter stilstaan bij wat ik voelde
heel dichtbij mijn ware zelf verbleven
Maand: juli 2022
Passie
je haar draagt je bijna
lange krullen buigen langs je hals
en dagen mij uit ze te volgen
naar waar ze mij vragen te gaan
je blik laat mij gloeien
neemt mij mee het duister in
ik luister hoe je op mij ademt
en de mijne beneemt
in deze dans van huid op huid
Waar
ware woorden waren welkom
waar alleen oude leugens leefden
en wartaal wollig overdreef
waarheid laat zich enkel raden
tot zij zich waarachtig laat ontwaren
in haar ware aard
Vrienden
vriendschap
vier je door even
in de stilte
te gedenken
hoe wonderlijk
dit bestaan is
wat je samen
nu kunt zijn
Vraag
raak ik ooit uitgeschreven
over het te vaak uitgegleden
in dit rauwe hier verbleven
tot onuitgesproken woorden
glad vergeten
met al ons samen leven
plots vertrokken bleken
raak ik ooit nog onbevangen
geraakt door intens verlangen
verloren in ongekende passen
onbezonnen zoenend
op het natte gras
tot ongestoord
een nieuwe zon op kwam
Inspiratie
jij zit hier onbevangen
ik voel hoe jij mij raakt
in dit onbewaakt verlangen
ben jij wat dichten mooier maakt
Stem
vertil je niet
aan je vlug
verstil je niet
schal je schor
verstik je niet
geef je gul
Oppas
te pas en te onpas
leek de dag ongepast
gevuld met al wat moest
echter achterwege gelaten
na een pas op de plaats
eveneens prima paste
Drempel
hij trapt tegen de steen die daar ligt
op het schemerende pad
van zijn zo lange weg naar huis
koud rolt de kleine rots in het natte gras
waar het net nog zo vol leven was
kon hij zich ook maar eens verstoppen
tot het weg was, wat het dan ook was
want dat kon hij erg slecht duiden
het gevoel nergens bij te horen
en toch vaak ook zo gemist zijn
nog niet vergeten door zovelen
maar al verloren in het niets
het denken aan het loze leed
wat hem lijkt te doorsnijden
tot niets dan dunne plakjes pijn
Ooit
zoals je vroeger wel
je jas vergat
omdat het nog niet
geregend had
zo vergeet ik
te genieten soms
ook als de zon toch
niet verschijnt