Gedichten die jou raken waar het hoort
tussen moeder en vader in verloren
vind ik mijn kind zijn
gebroken terug
word ik plots bijna opnieuw geboren
in een harnas van twijfel
verweer ik mij vlug
de wereld lijkt kouder
zo zonder mijn ouders
die mij op hun schouders
dit leven door sjouwden
mijn verdriet blijkt verscholen
een warm thuis mij bestolen
mijn hart blijft enkel dolen
op zoek naar een troosten
Die fijne haren op mijn linkerarm
wachten op de warme huid
op de vingers
van jouw rechterhand
zacht laten zij mij weten
er te zijn
en lang te blijven
kneepjes doen alles vergeten
wat er even geleden
nog toe deed
ik kijk en begrijp, jij leidt mij
verleidt mij
met deze dans waar
liefde en lust versmelten
in uitgeput omhelzen
vandaag lag het aan mij
gooide jij rustig voor mijn poten
ik bekijk het wel, inderdaad
met mijn aloude argusogen
verzandde somberheid
in het licht, op droge bodem
verstoof met de zilte wind
dat wat er al nooit was
september zendt frisse moed
nu de dag verkort
onderweg naar de lange adem
van het duister
denk je mij nog wel eens
voor het slapen gaan
over hoe leuk het ook was
zo vertrouwd leek samen
slap van lachen liggen
na gepassioneerd gevrij
het raam wijd open
dit glad vergeten
applaus te horen
op de straat
het kan soms ineens gebeurd zijn
vanuit het niets alles kunnen
of plots vallen in het niets
waar bewegen verblijft
in het bevriezen
soms
alleen ben ik nog nooit geweest
behalve in mijn denken dan
waarin ik te vaak verdwaal
in een antwoord op vragen
of bijna barst van de ideeën
op zoek naar een samen
ochtenden kunnen zo heerlijk luisteren
jouw hoofd voorzien van frisse bries
met een bui even laten weten dat
je niets dan nietig bent, in haar ogen
wat ik vroeger ooit wilde zijn
ben ik nog nooit geweest
behalve vrolijk zijn dan
en dat trachten te blijven
zonder schijn
wij kijken samen naar een later
wat zo heerlijk voor het grijpen blijkt
laten zorgen blazen over wijze duinen
we waken voor elkaar – levenslang
dromen spinnen zacht onder tentdoek
dwars door een fonkelende nacht