Gedichten die jou raken waar het hoort
tussen moeder en vader in verloren
vind ik mijn kind zijn
gebroken terug
word ik plots bijna opnieuw geboren
in een harnas van twijfel
verweer ik mij vlug
de wereld lijkt kouder
zo zonder mijn ouders
die mij op hun schouders
dit leven door sjouwden
mijn verdriet blijkt verscholen
een warm thuis mij bestolen
mijn hart blijft enkel dolen
op zoek naar een troosten
hier kan ik wel altijd met jou kijken
naast je verblijven in het hier
waarheen zal ooit wel blijken
nu zachte vingers mij bevrijden
van alle twijfel, het vergelijken
het verstijven en angst vermijden
waan ik mij veilig aan jouw huid
geef jij je luister, het vertrouwen
tot aan dit dappere besluit
om mijzelf opnieuw op te bouwen
maak ik het nu uit
Ongedicht
versnipperd , liggen
onuitgesproken woorden
worden zij hier onverricht
vergelend ,
nooit vergeten
onder bleke schedeldak
over hoe mooi wij wel niet
samen hoorden
hadden we ooit
naar ons geluisterd
in ongerepte eerlijkheid
valt de steen te water
met een luide plons
verbreekt de tijd
tussen nu en later
het leven zonder ons
Afgezeken
door een boze regen
voel ik hoe kou
onder huid sluipt
mij langzaam overkomt
zit ik stil te janken
in mijn stoel
nu jouw warmte
mij vandaag verliet
je wij samen kil
achter je sloot
ineens opstond, stil
de straat op ging
ik gemeen die pijn
van eenzaam voel
Neem mij nog even goed in je op
stop bij hoe we hier samen staan
gaan we elkaar straks verliezen
kiezen voor een nieuw leven alleen