heel even eerlijk nu, je had gelijk
ik jaag mijn honger na, een duister
drink graag de pis, knijp puisten
krab de korsten van vanonder
vreet rauwe rand van gapend gat
ik leef als een made, zonder verzadigd
zie zelfs mijn eigen sterven gaarne
want ik wil hier helemaal niet zijn
onderga lijdzaam laatste dagen
loop ietwat krom van vals venijn
Ongedicht
versnipperd , liggen
onuitgesproken woorden
worden zij hier onverricht
vergelend ,
nooit vergeten
onder bleke schedeldak
over hoe mooi wij wel niet
samen hoorden
hadden we ooit
naar ons geluisterd
Krachtig klonk een verlangen
naar de naakte kale waarheid
vanuit vers hervonden eigenheid
weerspiegeld in stralende blik
vol waarachtige eerlijkheid
Kwetsbaar zijn voelt
Alsof je in de blote kont
Per abuis met de hond
Door een drukke straat loopt
Al ben ik hier tot op heden
Slechts driemaal maar nog
Zwetend van wakker geworden
Kwetsbaar zijn voelt beter
Als je eenvoudig open staat
Voor een eerlijke kritische noot
Je eigen gedachten mag delen
Zonder deze omzichtig
Te hoeven verpakken
Gewoon delen hoe jij je voelt
Wat dat dan ook is
