het zal niet meer zo schrijnen
minder veinzen van het blij
verfluiten van een nabij huilen
wegkijken bij vragen hoe het gaat
een sodemieter op zwijgen
indien dichtbij – dat rechte eind
pulkend aan de laffe rafels
of een pas gedroogde korst
ze mogen vaker binnen kijken
er lijkt gestoft, gezogen, gepoetst
ik lig gerangschikt over planken
op vergeelde vellen oud papier
