Gedachten stromen over
kolken in donderwolken
vol ongewogen vragen
verzwolgen, bedolven
tot antwoorden volgen
Categorie: Poëzie
Uitgelaten
De zon lijkt niet te willen slapen
blijft zo lang hangen boven ons
De wind trakteert op frisse vlagen
schrijft luchtfiguren in vluchtig dons
Trappen wij nog even deze avond weg
Jij steeds te water met een plons
Eindigen mooie lentedagen samen
Als de zon niet wil gaan slapen soms
Gestrand
Water kust de kust
Schuim blust ziltig zand zalvend
Voor even samen
Denk
Stilte
Mijn denken
Gaat op reis
Door ruige rauwe leegtes
Gevlogen
Cash
Beelden van sluimerende ruigte
in een gure kale prairie
vullen mijn verveelde geest
deze zaterdagmorgen
Stof sloft traag in vage dekens
over doffe paden
achter vermoeide paarden
die ongewassen mannen
huiswaarts dragen
Brandend verlangen naar vrijheid
en de onvoorwaardelijke liefde
afgeblust, afgekust
met liters lauwe bourbon
Verscholen in tabaksmist
schreeuwt een rotte strot
om verdoven van alle pijn
zijn ziel verscheurt
kleurt in het zwart van de dood
Vroeger
Meters lopen met mij weg
Ogen verdwalen in diepte
Verloren in verwondering
Gedachten zweven terug
Naar vergeten oude levens
Die hier ooit hun dagen sleten
Velden zaaiden of weer maaiden
Dezelfde wonderwolken zagen
Mij vandaag hier zo diep raken
Groenig
Groen overvalt mij
In vele fraaie tinten
Samengesmolten
Ziel
Een klein plakje
van jouw mooie ziel
ligt bloedend
op de mijne
onderweg naar
mijn zekere dood
Schuilen
Als ik mij mij voel
in het donker
of buiten in de zon
Wil ik de armen
om mij heen
zoals het ooit begon
Veilig schuilen in je nek
nooit meer huilen
als een gek
Alleen je hand
in de mijne, strelend
door mijn haar
Ik wil weer dat hele fijne
zo zit ik in elkaar
Heet
Vretende vlammen
verslinden gretig
al het afval
in mij, om mij
Verzwolgen vervliegt alles
wat slechts sluimerend versliep
Smeulend zocht het de vonk
de zuurstof, heet ontwaken
Hitte die nu is, blijft
alles wat haar koelt
in grijs as laat verstenen