Ragnar lag even met de voeten hoog en droog. Zijn maag rommelde tevreden van wat hij had klaargemaakt. De Ziener sprak ooit van kleine pannenkoeken met vlees en alles wat scherp en smaakvol was. Met een beetje fantasie en de dood van een paar vette kippen pruttelde de pan geurig boven zachte gloed. Zijn broer Rollo kwam langs met zijn vrouw Lynna en kleine Nils. De mede vloeide in overvloed om de verhitte mond te koelen en liet de lach luid schallen door het duister van de fjord. De avond had enorm gesmaakt. Ze meenden Nils taco te hebben horen roepen tussen de happen door en doopten het onbekende maal met deze naam.
Auteur: krijgerij
Zomers
nu de warmte waar is
laaft het lijf tevreden
haar volste teugen
tot het gaar is
Bloot
vind je ook niet
dat het tonen loont
van waar je hart woont
zonder schroom te blozen
in dat ongemakkelijke hoekje
van het zacht te durven zeggen
wat je bozer schreeuwen wilt
het tere binnen naar het rauwe buiten
bloot en onbeschermd herboren
op die klamme tegels voor je thuis
je lief te laten kozen om niets
niets meer dan je maar bent
Aan
je houdt mij hier vast
door enkel je ogenblik
laat je mij al staan
af gaan in zaadschaam
Scherm
in snippers vreten wij dit leven
vergeten hoe iets compleet is
verveelt het eind bij voorbaat
vervlakken prikkels het voelen
Overgave
betovering regeerde toen ik slaafs lag
als jouw verovering op strak gebonden handen achter onderrug
jij die kalm over mij heen hing, zacht wiegend op een traag deinen
van hoe jij het zichtbaar fijn vindt
in verraden glinstering sloop één loze traan langs elke welving
op haar weg omlaag
je lichaam schokte van beleving
liet mij vergaan in verder eenzaam
Uitgebroken
zonder oorsprong geboren
bleven handen daar kleven
in een hang naar loepzuiver eigen
onder afgunst verloren
sleepten benen naar voren
in hun drang naar dat buitenthuis neigen
wonderen bleven de kunsten vertonen
tussen hatelijk honen, het applaus hen beloonde,
kille meutes liet zwijgen
Warmen
gooi die krullen
maar opzij
en kijk terloops
naar mij
laat me lezen
wat je wilt
mij maar voelen
hoe je rilt
een prima middel
tegen kou
mijn warme huid
op die van jou
Wijs
hier kan ik wel altijd met jou kijken
naast je verblijven in het hier
waarheen zal ooit wel blijken
nu zachte vingers mij bevrijden
van alle twijfel, het vergelijken
het verstijven en angst vermijden
waan ik mij veilig aan jouw huid
geef jij je luister, het vertrouwen
tot aan dit dappere besluit
om mijzelf opnieuw op te bouwen
maak ik het nu uit
Verknoopt
laat je maar heerlijk raken
door het trieste in de dagen
je blik lijkt zinloos te vertragen
op de stilte weggedragen
een zilte traan omlaag gelopen
je maag gevuld met knopen
doorlopen evenvele vragen
laat ze maar aan jou knagen
de mooiste zinnen voor ons maken